İnsan yaşadıklarına ve gördüklerine bazen inanamıyor.
Öyle olaylar oluyor ki anlam vermekte zorlanıyorsunuz.
Bir an oluyor…
Bunların hepsini medeniyet alemindeki yerini tartışmaya başlamak zorunda kalıyorsunuz.
Kaba davranışlar…
Uygunsuz sözler.
Ve…
Saldırmaktan,kavga yapmaktan haz alanlar.
Şimdi birileri araya girip itiraz edenler olabilir.
Bunlar her toplumda olabilir diyebilir.
Doğrudur.
Ancak bizdeki alenileşmiş durumda.
Dur/ durak bilmiyor.
Sanırsınız ki toplum hayasını kaybetmiş.
Kardeşim anadan babadan görmedin diyelim.
Okulda da mı öğretmediler.
Bu kadarı da olmaz sahiden…
Medeniyet ilerleyecek yerde sanki yerinde sayıyor.
Adama yapma diyorsun…
Yapıyor.
Otur diyorsun…
Oturmuyor.
İnsanları bir türlü sakinleştiremedik vesselam.
Adam saldırmayı ya da küfür etmeyi kafasına koymuş.
Ne hak bildiği var ne de hukuk.
Sonuç…
Şiddete teslim olmak.
Hakaretlere uğramak.
Vallahi bu açıdan sonumuz hiç hayırlı görünmüyor.
İnsanları bu kadar tanınmaz kılan şey nedir acaba?
Tabi bunun nedenlerini düşünmek lazım.
Şehir kültüründe nobranlık yok.
Beyefendilik,hanımefendilik ve naziklik var.
Soyluluk var.
Şimdilerde bunların hiçbirisi kalmamış.
Adeta şehri terk etmiş.
Mumla arıyoruz desek yeridir.
Yahu kardeşim…
Camiler bile değişti.
Adam Allah’ın evine cep telefonuyla gelmiş sürekli ona bakıyor.
İbadethanelerde iletişimin adresi değişmiş.
Daha ne diyeyim…
Tat tuz meselesi…
Hiçbir şeyin tadı kalmadı dersek acaba ileri gitmiş mi oluruz.
Cemaat senin seçtiğin çılgın melodileri mabette namaz kılarken dinlemek zorunda mı?
Adam camide açmış telefonunu arkadaşıyla konuşuyor.
Bu kadar da ileri giden var.
Söylemek gerekirse…
Her gün toplum bize bir şeyler öğretiyor.
Buna öğretme denirse tabi…
Bu kendini bilmezlik hayra alamet değil.
Cahillik ve egoizim hayatımıza yön veriyor.
Bir de…
Yolda yürüyen adam sigara paketini yere atıyor.
Salyasını yere bırakıyor.
Buna ne demeli…
Ha ne demeli…!