Karabük’ü 1990’lı yıllardan sonra anlamak gerçekten çok zorlaştı.
Herkes bu kente farklı anlamlar yüklüyor.
Bu anlatıma ben de dahilim.
İyi de biz bu şekilde neyi halledebiliyoruz.?
Koskocaman bir hiç.
Öyleyse bu kentte yaşamamızın anlamı ne?
Yanıt belli…
Kendimizi düşünüyoruz ya…
Yetmez mi?
Kendimizi düşünmemizin kime yararı var.?
Kime olacak canım.?
Şimdi buradan yola çıkarak şöyle bir fikri kendi ekseninde sorgulamaya tabi tutabiliriz.
Her şeyden önce…
Tarihi yapan insanların ufkunun geniş olması gerekir.
Eğer bu yetenek yoksa tarih kendi çevresinde başımızı döndürmeye başlar.
Dönen baş, koca vücudu ile yere yıkılır.
Evet…
Ne dersek diyelim…
Karabükspor’un bu örneklemdeki sürece itilmesi hiç hoş bir durum değil.
Neden değil.?
Kentlerin itibarlarını yükselten bazı değerler vardır.
Bunlardan birisi de süper ligde takımı olmak.
Karabükspor böyle zamanlarda kentin tanıtımında önemli bir vitrindi.
Öyle bir etkisi vardı ki ,her zaman Karabük’ü gündemde tutuyordu.
Kentimizi bilmeyenler bu vasıtayla bize ilgi duyuyorlardı.
Şimdi böyle bir gerçeklik varken Karabükspor’u sahiplenecek iradeyi gösterememek bizleri mahcup duruma düşürüyor.
Bu mahcubiyetle ilgili olarak…
Ortalıkta konuyla ilgili anlatılan birçok şehir efsanesi var.
Hangisi doğru,hangisi yanlış bilinmiyor.
Bilinen bir şey varsa o da takımın kaos ortamına itildiği.
Kafalar karışık…!
Herkes kendi düşüncesini dile getiriyor.
Son noktayı koyacak kişiler konunun konuşulmasını bile istemiyorlar.
Şimdi ne olacak.?
Bu takımın büyük bir taraftarı var.
Moraller çok bozuk.
Hem de birlik ve beraberliğe en çok ihtiyaç duyduğumuz bir anda…
Olmamalıydı….
Demek ki çok istememize rağmen Karabüklülük ruhunu oluşturamamışız.!
Bölgecilik,siyaset derken…
Çıkarcılık almış başını gitmiş.
Herkesin bir hesap peşinde…
Anlayacağınız.
Karabükspor….
Kendi kaderine terk edilmiş.
Öyle ya…
Kapitalist çıkar ilişkileri….
Menfaatler dünyasında…
Paranın olmadığı yerde saadet olmaz diyerek….
Mutluluk ve huzuru bizlere çok görülmüş…
Elinde keseri olanlar …
Yontmaya devam ediyorlar.
Sözün kısası…
Kent göz göre göre…!
