Karabük-Safranbolu yolunda tek- tük de olsa motosiklet sürücüleri yollarda cirit atıyor…
Cirit atmakla kalmıyor,hızları,yolda seyir halleri insanlarda tedirginlik yaratıyor…
Bir de buna sürüş halindeyken çıkardıkları jet sesini andıran motor seslerini eklemek gerekiyor…
Trafik zaten yoğun,
bu yoğunluk hava kirliliğine de etki yapıyor…
bir de motosiklet sürücüleri,
sanki hız kontrolü yapıyorlarmışçasına,
yollarda birden arabaların arasından çıkarak,
trafiği iyece keşmekeşleştiriyorlar,
allak bullak bir hale getiriyorlar…!
Nasıl mı?…
Bırakın motosiklet sürücülerini,
taksiciler,otobüsçüler yasak olmasına rağmen trafik seyir halinde iken cep telefonu ile orayla burayla iletişim kurmaya çalışıyorlar…
Yasak savma yapıyorlar…
Kuralları hiçe sayıyorlar…
İçlerindeki hız tutkularını karayollarında yaşamı tehdit edercesine pratiğe dönüştürüyorlar…
Bozkırda at sürer gibi karayollarında araba sürmek…
Dün eğersiz ata biniyorduk,bugün kemersiz araba sürüyoruz…
Demek ki dün ile bugün arasında hiçbir şey değişmemiş…
Egomuzu tatmin etmek için icat ettiğimiz hız tutkusu,
zaman değişse de öneminden hiçbir şey kaybetmemiş…
Eğitim, öğretim,gördüğümüz trafik kursları,
aldığımız ehliyetler ancak resmiyette görüntü oluşturmaktan öte yaşamımızda bir fonksiyon icra edememişler…!
Batı’da böylemi…
Hata yap da görelim bakalım…
Avrupa’da yaşayan Türkler,o mekanda hiç trafik hatası yapmıyorlarmış…
Ancak aynı insanlar Türkiye’ye geldiklerinde trafik canavarı oluyorlarmış…
Batıda kurallara riayet eden bizim insanlarımız,Kapıkule gümrük kapısından Türkiye’ye ayak bastıktan sonra trafikte özgürlüklerini ilan etmişçesine hız konusunda “ha babam” yapıyorlarmış….
Gerçekten önemli bir araştırma konusu…
Kanunlar aynı…
İnsanlar aynı…
Orada hukuka uyuyorlar…
Buraya gelince hukuk dışı davranışlar sergiliyorlar…
Acaba neden?…
Nerede bir hata var?…
Hatanın nerede kaynaklandığı belli ise neden önlem alınmıyor…
Demek ki birilerinin besbelli işine gelmiyor…
Yine konu dönüp dolaşıp insana verilen değerde kendini hissettiriyor…
İnsana değer verdiğimiz gün…
İnanın yakındığımız bütün bu şikayetlerin hepsinden kurtulacağız…
Bunun için yaşam felsefemizi kendi gerçeklerimize göre yeniden kurmak ve oluşturmak zorundayız…
Sizce bu düşünce gerçekleştirilemeyecek kadar bizlerden uzak bir hayal midir?…
