İnsanın tutum ve davranışlarını mekan ve çevre belirler.
Tabi düşünceler de buna göre şekillenir.
Buna göre insanın yaşadığı kenti ve ortamı dikkate almaması içinden çıkılmaz sorunlara yol açabilir.
Bu anlamda önümüze şöyle bir tablo çıkıyor.
Biz bir iş yaparken kenti ve geleceğini mi yoksa kendi geleceğimizi mi düşünmeliyiz.?
Belki ikisi de birbirine yakın yanıtlar içeriyor ama…
Çevre ve mekan olmadıktan kafanızdaki düşünceleri eyleme koyamazsınız.
Bu durumu göz önünde tutmazsak ne mi olur?
Hemen söyleyeyim.
Kent keyif vermemeye başlar.
Bugün gelinen noktada Karabük’te keyifsizliğin nedeni çevre ve mekan düşünülmeden yapılan hesapsız kaynak israfından kaynaklanmaktadır.
Karabük’ü keyifsiz kılan durum öncelikle bundan kaynaklanmaktadır.
Öncelikle bu sorunu ortaya koyup tartışmalıyız.!
Gerçekten de…
Kent olma yolunda Karabük bugün iki büyük sorunla karşı karşıya…
İlk sorun yapılaşma ile ilgili kuşkusuz.
Hürriyet caddesi merkezli betonlaşmanın kenti dar alanlara mahkum etmesi çilelerin en büyüğünü oluşturuyor.
Yaya trafiğinde yaşananlar tam bir ızdırap…
Kente sabah girişler ve akşam çıkışlar da yaşananları ise hiç sormayın.
Araç sayısı gün geçtikçe artıyor.
Sabahleyin Safranbolu’dan Karabük’e doğru akan taşıt sayısını saymanın imkanı yok.
Akşam olunca da tam tersi oluyor.
İnanın araçların trafikte akışı baş döndürücü olmaya başladı.
Trafik lambalarının zulmü ile araç sayısındaki fazlalık insana sabır dersi veriyor.
Araçların içinde mırıldanmaları artırıyor.
Bu da hızlı araba sürmeye davetiye çıkarıyor.
Siz her gün bu yolda trafik kazası neden oluyor sanıyorsunuz.
Sabırsızlık bu işin şimdi görünen vebali gibi duruyor.
Karabük’te sorun bir değil ki…
Aynı zamanda….
Kentin taşıtlara teslim olması tam bir muamma…
Yayalar karşıdan karşıya geçemiyor.!
Neden.?
Yayalara saygı duyan yok.
Taşıt sahipleri krallıklarını ilan etmiş durumda.
Karşıdan karşıya geçilmiyor.
Yeni Belediye binasının önü akıllara durgunluk verici nitelikte…
Araçların akşam olunca bu binayı selamlamak için yapıldığı hissini uyandırıyor.
Trafik polisleri günün belli saatlerinde buralara park yapan araçları anonsları ile uyarmaya çalışıyorlar.
Uyarılar ne kadar yaptırım gücüne sahip olabilir ki…
Adamın belediyede işi var.
Arabasını Belediye’nin önüne çekecek işi bitinceye kadar taşıt orada duracak.
Kim suçlu.?
Vatandaş mı? Yoksa belediye binası mı?
Bu durum yaşadığımız kentte büyük bir keyifsizliğe neden oluyor.
Plansız ve öngörüsüzlük bunun en önemli nedeni…
Bir şey yaparken insanı değil çıkarlarımızı düşündüğümüzden dolayı içinde bulunduğumuz ortamı kendi kendimize yaşanmaz kılıyoruz
Neden böyle yapıyoruz ki…!
Bir kentte keyifli yaşamanın anlamanı kavramaya çalışmak,
Bunun sorumluklarını bilerek hareket etmek.
Maalesef biz de böyle bir kaygı yok.
Düşünce yok.
Estetik anlayış yok.
Yani…