Allah rahmet eylesin…
Bir İbrahim Yıldız vardı…
Karabük/Eflanli…
Aramızdan 22 yıl önce ayrıldı.
Bilen bilir bilmeyen bilmez.
O “Bir İbrahim” di.
Bir kitabını da bu başlık altında yayımlamıştı.
Sade görünüşünün altında müthiş bir zeka ve edebi derinlik vardı.
İşçi idi.
Hem endüstri hem de şiir işçisi.
Yıllarca ikisini de birlikte yürüttü.
Ünle eleştirmen Muzaffer Uyguner , Cumhuriyet Kitap Eki’nde onu naif sanatçı olarak nitelemişti.
Anadolu’nun bağrından çıkmış kendi doğallığında ,kalemini dosdoğru kullanan taşralı bir sanatçı…
Ünlü eleştirmen Ramis Dara,Bursa’da yayımlanmış olan Yeni Biçem Dergisi’nin 3.sayısında İbrahim Yıldız’ın şiirini çözümlemeye çalışırken şöyle demektedir:
“…İbrahim Yıldız’ın edebi kişiliğini anlamaya çalışmak.
Sanatının rengini ortaya koymak.
Mesajlarının toplum gelişimi açısından önemini kavramak,pedagojik değerini belirlemek…”
İşte mesele bu…
İbrahim Yıldız,bir köylü çocuğuydu,1942’de Karabük’e geldi işçi oldu…
Çırak Okulu’nda 3 yıl okudu.
Okulu birincilikle bitirdi.
İlk şiirini Çırak Okulu’nda okurken yazdı.
1944 tarihli olan şiir ATA’YA başlığı ile Sadi Yaver Ataman’ın çıkardığı KARABÜK Dergisinde yayımlandı.
Bu şiir şöyledir:
ATA’YA*
Sen Türk’ün kalbindesin Atam
Emanetini korumak yasam
Gençliğe mukaddes armağanın
Her zaman görecek ihtiram
Hatıran ruhlarda meşaledir
Türklük artık yıkılmaz kaledir
Sen rahat uyu ebediyete
Millet uyanık ve eleledir.
Okuma özlemi içinde yanıp tutuştu.
Okuyabilmek için diyar diyar dolaştı.
O ortaokulu okurken arkadaşları askere alındı.
O nedenle sonunda asker kaçağı da oldu.
Kastamonu Abdurrahman Paşa Lise’sinde onu etkileyen iki edebiyat öğretmeni vardı.
Bunlardan biri Mehmet Deligönül diğeri de Rauf Mutluay’dı.
Babası toprak ağası Osman’dan çok çekti.
Babasına ait şiirleri sanki feodalizme ve cahilliğe başkaldırı niteliği taşıyordu…
Siyasi yaşamında zikzaklar yaşamıştır.
Adeta gidip gelmiş.
Ancak 60’lardda kendi mayasının göle tuttuğunu hissettiğinde yazmaya başlamış…
Ama ne yazma…
Sanki yakında öleceğini bilircesine…
Beyler gelin İbrahim Yıldız’ın sanatını tartışalım…
Hem de edebi olarak….
Anılarla değil yazdığı şiirleriyle…
O zaman siz bakın tadına İbrahim Yıldız kimmiş…?
Emeğe saygı ne imiş..
Doruktaki koltuk hala neden boş kalmış
İşçinin alın teri…
İnsan sevgisi ve pay tadı neymiş
İbrahim neden aykırıymış.
Nazar boncuğu neden kırmızıymış
Gerçekten…
Siz hiç kırmızı nazar boncuğu gördünüz mü?
Karabük Meslek Okulu.III. No:173
İbrahim Yıldız
Karabük Aylık Edebi,İçtimai,İlmi Dergi
Yıl:1 Birinciteşriteşrin-1944,Sayı:4
