Gün-bük,Öte-bük sonra Kara-bük…
Hatta bazıları ona “sıtmalı bük” dahi dedi…
Sıtmadan ölenlerin sayısı zamanla çevrede tehdit oluşturmaya başladı.
3 Nisan 1937’de çeltik tarlasına fabrika kurulmaya başlayınca bu dert son buldu.
Demir kokusu sardı etrafı…
Feodal unsurlar birbir tarihe gömülmeye başladı.
Karabük…
Öğlebeli’ye bağlı bir mahalle iken…
1940’lı yıllarda bucak oldu.
Demokrat Partili yıllarda 1953 yılında ilçe…
Uzun zaman bekledi…
İl olmak için.
1959 yılında bu noktada yapılan baskılar bir türlü sonuç vermedi.
Zonguldak siyaseti Karabük’ün önünü tıkadı…
Günler çabuk gelip geçti.
24 Ocak 1980 ekonomik kararları açıklandı.
Neo-liberal dönem başladı.
Dünya Bankası Karabük’e hayat veren demir-çelik işletmelerinin kapatılmasını istedi.
İşçiler direndi..
Böylece 137 gün süren 1989 grevi başladı.
5 Nisan 1994’te Karabük DÇ İşletmelerinin kapatılmasına karar verildi.
Karabük halkı topyekün bu karara karşı direnmeye başladı.
8 Kasım 1994’te şehir meclisi oluşturuldu.
Halk ,demir-çelik fabrikasını kapattırmamak için eyleme geçti.
1995 yılında gelen özelleştirme ile yeni bir sürece girildi.
Bu durum yeni yapılanmanın başlangıç noktası oldu.
Zamanın başbakanı Tansu Çiller tarafından 1 TL’lilik sembolik parayla Demir-Çelik İşletmeleri özelleştirildi.
Kardemir AŞ.oluşturuldu.
İşletmelerin bacasının tütmesi sağlandı.
Arkasından 1995 Haziran’ın da Karabük’ü il yapıldı.
Sonra…
Uyum süreci.
Debelenme ve değişim sürecinin başlaması.
Zor yıllar.
1997 Asya krizi…
2001 Küresel krizi…
Nihayet Kardemir yönetim değişikliği ile birlikte 2002 yılından itibaren kendini toparlamayı bildi.
Hatta öyle bir toparlanma ki Türkiye’de ilk 100 şirket arasında yer aldı.
Krizden kurtulmaya çalışan kent.
Az gitti,uz gitti…
Nihayet 2007’ye gelindi…
Üniversite kenti olma yolunda önemli bir adım atıldı
Sanayi kenti Karabük ilçe olduğu için sorunlarını çözmekte yetersiz kalmış ve büyük sorunlar yaşamıştır.
İl olunca ödenek yetersizliğinden yakınmaya başlamıştır.
Ancak beklenen olmamıştır.!
Sorunlar bu noktada devam etmiştir.
Bun anlamda…
Siyaseten Karabük, beceriksizliğinin eleştirisini yapamamıştır.
Yapsa bile yeterli bir çözüm üretememiştir.
Değişmeye çalışan kent Karabük…
Cesareti ve gücü hayati sorunları çözecek durumda mıdır?
Bunu projelerin ve vaatlerin gerçekleşmesi yüzdesi ortaya çıkaracaktır.
Hangi projeler mi?
Filyos limanı,
Lojistik köy…
Organize Sanayi Bölgesine Meslek Koleji ya da Yüksek Okulunun yapılması.
Organize Sanayi Bölgesinde parselleri satıldığı sahipleri tarafından yapılmayan yatırımlar
Devlet Demir Yollarına ait 200 dönümlük arazinin(Arıcak Vadisi) yeşil alan halinde kent yaşamına kazandırılması…
Raylı sistem taşımacılığı…
Katı Atık Bertaraf tesisinin yapılması…
Haddehanelerin kent dışına çıkarılması
Vb…
Hava alanına değinmedim bile…
Çünkü Karabük için bu projeyi çok lüks bulanlar var.
Sinop,Kastamonu ve Çaycuma’da var o nedenle gerek yok diyenler çoğunlukta.
Ama kentteki trafik tıkanıklığına bakarsanız…
Çevre yolu yapımı artık bir zorunluluk haline gelmiştir.
Öyle değil mi?
