Toplumda bazı insanlar kendilerini başkalarından akıllı sanırlar.
Bu anlamda var olan değerleri kendi çıkarlarına uygun olarak kullanırlar.
Bencilce bir yaklaşım gösterirler.
İşleri de kılıfına uydururlar.
Kimseleri umursamazlar.
Ayrıca kendilerinin çok büyük bir değer olduğuna inanırlar.
Hayata yön vermeye çalışırlar.
Toplum mühendisliğine soyunurlar.
Şimdi…
Karabük’ün geleceğini düşünürken bazı gerçekleri göz önünde tutmak zorundayız.
Bu kentin sahiplerini ararken kendimizi bu durumdan dışlayamayız.
Sınıfsal açıdan cılız bir durumda olan Karabük’te bu anlamda asıl sorumluluğunun sivil toplum kuruluşlarında olduğunu biliyoruz.
STK(Sivil Toplum Kuruluşları) şampiyonu Karabük’ün bu açıdan sıkıntı içinde olması kimlerin vebal altında olduğunu bizlere göstermektedir.
Neden bu dernekler işlevsiz ve sessizdir?
Bunların başkanları kimlerdir?
Neden toplum yararına sorumluluk üslenmekten çekinirler.
Ne düşünürler?
Neyi amaçlarlar?
Gerçekten dernek çokluğuna karşın(500’ü aşkın dernek var) durgunluğu Karabük için büyük bir kayıptır.
Bu öyle bir önem arzeden konudur ki. ;Karabük’ün geleceğine,taleplerine ve iş bitiriciliğine ipotek koymaktadır.
Bu derneklerin kamusal görevleri börek-çörek günü tertip etmek midir.?
Yoksa kentsel yaşama katkı yapıp, idare ile işbirliği içinde sorunların çözümüne yardımcı olmak mıdır.?
Sivil toplumsuz demokrasi olmaz.
STK’ların başkanları temsil ettikleri toplumsal oluşumun kanaat önderleridir.
Kitlelerin en önemli temsilcisi durumundadırlar.
Siyasete yön veren en önemli unsurlardır.
Evet….
Karabük’te burjuva sınıfı yoktur.
Karabük’te eşraf yoktur.
Karabük’te proleterleşmiş işçi sınıfı da yoktur.
Sınıfsız bir toplumda sivil toplumculuk bu açığı kapatan çok önemli bir güç unsurudur.
Anlaşıldığı kadarıyla Karabük’te kendi içinde birlik oluşturamayan bu yapılar isimlerini yalnızca tabelalara yazarak anlamsız bir görselliğe imza atmaktadırlar.
Bu durum kent dinamizmi açısından olumsuzluklara neden olmaktadır.
Sesimizin kesilmesine yol açmaktadır.
Karabük’ü içine düştüğü sıkıntıdan kurtarmak için STK’lar bir an önce kendilerine işlevlik kazandırmalıdır.
Yani…
Önce iş…
Sonra eğlence…!