Bölgenin Sesi gazetesi WEB sitesinde Sayın Ahmet Gölbek’in Her Telden’in yorum köşesinde bir yazı dikkatimi çekti….
Karabük Üniversitesi öğretim üyelerinden ve aynı zamanda Mimar Sinan Mühendisler Birliği Yazı Karabük Temsilcisi olan Yrd.Doç.Dr. Muharrem Düğenci’ye aitti.
Şöyle diyordu:”Mimar Sinan’ın ismini yaşatan bir üniversitede Rektör yardımcılığı yapmış,akademik çalışmalarını Mimar Sinan ve Türk kültür hayatına adamış ve bu konuda birçok eseri olan Prof.Dr.Suphi Saatçi’yi Safranbolu’da ağırlayacak olmanın heyecanını yaşamaktayız.”….
Ve ekliyordu:”Prof.Dr. Suphi Saatçi’nin Mimar Sinan ile ilgili Safranbolu Fethi Toker ve Güzel Sanatlar Fakültesi’nde öğrencilere ve halka açık sunum gerçekleştirecek.”
Bu duyurudan etkilendim…
Başlık tam yerinde…
“Mimar Sinan ve Safranbolu”
Bu sunumda verilecek bilgilerin bize bir faydası olur mu?
Teorik anlamda evet…
Ancak pratiksel açıdan hayır…
Neden mi?
Çünkü Kıranköy,Emek ve Bağlar noktasındaki betonlaşma ürkütücü durumda.
Şehir siluetini yitirmiş durumda…
Hatta yeni yapılan Fethi Toker Güzel Sanatlar ve Tasarım Fakültesinin mimari tasarımı bile ürkütücü bir vahamete sahip…
Acaba Mimar Sinan bu yapıyı görseydi ne derdi doğrusu çok merak ediyorum.
Biz fakültelerimizde mimarlık tarihi derslerini boşuna okutuyoruz.
Çünkü geçmişten ders alma gibi bir sorunumuz yok.
Mekan ile yapı ilişkisini kuramadıktan sonra sadece görsel ve popüler olana kapılıp tarihi gerçekliği yok sayıyoruz.
Şimdi bu anlamda size 2003 yılında Karabük’e yapılan bir gezide Mimar Zafer Say’ın izlenimlerini sunmaya çalışacağım…
Çünkü Karabük’te siluetini kaybetmiş durumda…
Hal-i pür melalimizi görme açısından sözü Mimar Zafer Say’a bırakıyorum.
“ 60 yıllık hızlı bir gelişmenin ilk 35-40 yılında,şehircilik neyi öngörüyorsa,mimarlığa karşı da aynı özeni gösteren bir yapılaşmayla birlikte Karabük’te eksiksiz uygulanıyor.
Geniş yolları,büyük parkları,bahçeli lojman ve konut alanları,her dalda eğitim tesisleri,sinema-tiyatro-kütüphane gibi kültürel mekanları,çarşıları,bol bol rekreasyon ve spor alanlarıyla Karabük her yönüyle Cumhuriyet eseri olarak Anadolu’ya armağan edilmiştir.
İnsana ve doğaya değer veren planlamasıyla da sanki;tarihi kentlerimizin günümüze uyarlanması gibidir.
İşte böylesi bir uygar dönemin mirası olan ve kentin kültür simgesi olan Yenişehir Sinemasının da bulunduğu ilk planlı yerleşim bölgesi,çok yerinde bir kararla,birkaç yıl önce Ankara Koruma Kurulu tarafından çağdaşlığın sit alanı ilan edilerek neyse ki,artık yasal koruma altına alınmış durumda…
Ancak,kentin diğer bölgeleri ise Türkiye’nin 1980 sonrasına tümüyle damgasını vuran arsa rantı imarcılığının çarpık,yoğun ve çirkin yapılaşma salgınıyla,bu anlamlı sit alanını kuşatıyor…
Cumhuriyet uygarlığını,adeta karşı devrim ilkelliğinin betonları arasına gizliyor…
Aynı süreçte Karabük Demir Çelik İşletmelerinin özelleştirilmesi de kentin başına gelenlerin sadece yerel duyarsızlığın değil,ulusal ölçekteki Cumhuriyet karşıtı politikaların ürünü olduğunu kanıtlıyor…
Evet…Son yıllarda,ülkedeki olumsuzluklar için ille de Cumhuriyeti sorgulayanlara ve devrimlere dil uzatmayı da demokratiklik gösterisi sananlara belki de en çarpıcı yanıt,”Karabük gezileri” düzenlenerek verilebilir…
80 yılın özetini aynı yaştaki bir kent bütünlüğünde incelesinler ve o efsanevi yılların değerini gözleriyle görerek yeniden öğreniversinler…”
Peki buradan sizlere soruyorum…
Bizim bu tarihsel gerçekliği öğrenme gibi bir şansımız var mı?
……………………………………
Kentteki Atatürk Heykeli tartışması konuya ne kadar vakıf olup/olmadığımızı göstermiyor mu?
