Yeniden Merhaba…

Uzun soluklu bir aranın ardından tekrar sizlerleyim. 2014 yılından bugüne gazetemizde yüzü aşkın köşe yazısı yazma fırsatı yakaladım. Hür Kalyoncu Hocamın destekleriyle çıktığım yazım hayatına bazı zamanlar uzun soluklu aralar vermek zorunda kalsam da hiçbir zaman yazmayı bırakmadım. 2016 senesinde girdiğim Karabük Üniversitesi Uluslararası İlişkiler bölümünden geçtiğimiz haziran mezun oldum, halihazırda aynı bölüm ve aynı üniversitede şu sıra yüksek lisans eğitimimi sürdürmekteyim. Gazeteyle hiçbir zaman direkt bağlantım olmadı, bir iki defadan fazla da kapısından içeri adım atmadım. Buna rağmen bana gazetesinin kapılarını açarak düşüncelerimi aktarma fırsatı verdiği için imtiyaz sahibi Ahmet Gölbek’e teşekkürü bir borç biliyorum. Başlarda oldukça heyecanlı ve dinamik bir zeminde devam eden yazılarım zamanla yerini siteme daha sonra ise tatlı bir dinginliğe bıraktı. Bu kentte, bu ülkede ‘’Bizim de dillendirilmeyi hak eden fikirlerimiz dolayısıyla sarf edecek çok sözümüz var’’ mottosuyla devam eden yazım hayatımızda, altı senede o kadar çok elim hadiseye şahitlik ettik ki, bazen arkama dönüp baktığımda inanmakta güçlük çekiyorum. Hak ihlalleri, basının günümüzde geldiği nokta hepinizin malumu. Böyle bir konjonktürde, var olan sorunlara göz yumup kulak tıkayarak başka şeylerden söz etme sahtekarlığına girişmek istemediğimden uzun süredir yazmak istemiyordum. Buraya kadarmış. ‘’Kim bilir, belki bir gün Karabük basın neşriyatı üzerine araştırma yapmak isteyen birileri çıkar, arşivi tararken yazılarımıza denk gelir, fikriyata katkı sunarız’’, düşüncesiyle yazılarıma kaldığım yerden devam edeceğim. Kentte gördüğümüz çarpıklıkları yazmaya devam edecek, aktüel olayların ve ülke siyasetinin nabzını tutmayı da ihmal etmeyeceğiz. Yakında görüşürüz 12 saat çalışıp asgari ücrete talim etmek zorunda kalan emekçi ağabeyim, yakında görüşürüz yeni mezun işsiz öğrenci kardeşim, yakında görüşürüz geçim sıkıntısını iliklerine kadar hisseden emekli amcalar-teyzeler, bu böyle uzar gider, ama biz yakında görüşürüz !