Efendim hep söylerim…
Bir yerlerde yanlışlık var diye.
Kulak asan olmaz.
Herkes bildiğini okumaya devam eder.
Olan bizim gençlere olur.
Şimdi şöyle bir düşünün.
Kendi yaşadığı kentin tarihini bilmeyen bir kişi nasıl olur da geçmiş, bugün ve gelecek arasında köprü kurar…
Yaşadığı kenti ileriye taşır.
Kent kültürüne katkı yapar.
Sorunların çözümünde rol üstlenir…

Bir dostum geçmişte Safranbolu ile ilgilibize şöyle bir bilgi aktardı:
Japon turistler Cinci Hanını görmeye geliyorlar.
Hanın alt tarafında 26 üst tarafında 37 oda var.
Üst katta bir de o dönemde (17.yüzyılda) ibadethane olarak kullanıma uygun olarak yapılmış bir mescit…
Japonlar üst katta mescidi göremiyorlar….
Mescite ne oldu diye rehbere soruyorlar.
Tabi rehberinCinci Hanındaki mescitten haberi yok.
Öyle oluncada…
Japon turistlere yanıt veremiyor.
Şimdi bu duruma…
Üzülememek elde değil…
Adam Pasifik’ten ,ta Uzakdoğu’dan geliyor bizim yaşadığımız şehirdeki mesciti biliyor.
Biz ise bilgisizlikten dolayı karşımızdaki yabancılara yanıt veremiyoruz.
Olacak şey mi bu…!
Dün karşılaştığım öğrencilere bir soru sordum….
Gençler Cumhuriyet döneminde kurulmuş bir kent biliyor musunuz dedim…
Yanıt yok….
Pekala dedim 3 Nisan 1937 size bir şeyler hatırlatıyor mu …?
Ses yok….
Başka bir soru sormaya da cesaret edemedim….
Şimdi tekrar buradan yineliyorum….
Okullara mutlaka yerel tarih dersleri konulmalı…
Herkes önce bulunduğu ortamı tanımalı….
Yerelden ulusala oradan da evrensele yol alınmalı….
Yani….
Önce insan kendini kendinde tanımalı…
Sonra de kendisi üzerinden başkalarını…
Yerel tarih çalışmaları olmadan ulusal tarihi öğrenme çabasına girişmek , eksik bir anlamaya kapı aralamak demektir…
Asla bunu unutmayalım….!