Geçenlerde keyif veren kentleri aldım.
Bugünkü yazımda…
Bir kent insanlara nasıl keyif verir sorusuna yanıt vermeye çalışacağım.
Biraz da bu meselelere kafa yormak gerekmez mi?
Gerekir tabi…
Şimdi…
Bir kenti kent yapan dinamikler vardır.
Bunlar kentlerin olmazsa olmazlarıdır.
Nedir bunlar?
Kent gönüllüleri ve sivil toplum kuruluşları…
Bunların hepsi bulundukları kenti daha ileriye taşımanın tasarımını ve çalışmasını yaparlar.
Bireylerin mutluluğu için platform oluştururlar.
Birbirleriyle sürekli görüş alışverişinde bulunurlar.
Amaç ; kentin refah düzeyini artırma ve var olan ortamı yaşanabilir kılmadır.
Bu görüş açısından Karabük’e baktığınızda neler görüyorsunuz..?
Yaşanabilirlik adına…
Refah adına….
Huzur adına…
Mutluluk adına…
Birlik ve beraberlik adına…
Sivil toplumculuk adına…
Bir tomar dolusu kağıt yığını gibi hiç diyesi geliyor insanın.
Bakıyoruz da sorunları çözmesi gerekenler iş bitirme yerine ,bol bol laf üretiyorlar.
Bu öyle bir üretimi ki , bazı akşamlar yerel TV haberlerinde kafa ütülemeye dönüşüyor.
Tabi siz şaşkınlık geçirmekten kendinizi alamıyorsunuz.
Yahu kardeşim sorunları çözmesi gerekenler iş yapar görünüp laflazanlıkla işleri geçiştiriyorlar.
Demek ki konuşmakla işler yürümüyor.
Memleket beyanat vermekle idare edilseydi her yer güllük gülistanlık olurdu.
Ama olmuyor.
Ne demiş atalarımız.
“Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz.”
Toplumsal sorunları yerinde ve zamanında çözmek için çalışmak gerekiyor.
Bazen çalışmakta yeterli olmuyor.
Öncelikle aşılması gereken engelleri bertaraf etmek gerekiyor.
Diyelim ki ettiniz.
Ancak bu seferde engelleri çıkaranlarla uğraşmanız gerekiyor.
Çıkar çevrelerini alt etmek için büyük bir çabaya gerek var.
Onun içinde…
Sabır gerek.
Ayakta kalmasını bilmek…
Birlik ve beraberlik içinde hareket etmek gerek.
Bunları yapamazsanız düşüncelerinizin eyleme dönüşmesi mümkün görünmüyor.
Dikkat edin…
Dile getirilen hedeflere ulaşamıyoruz.
Gerçi…
Yerimizde de saymıyoruz.
Ama…
Yapılanlar , yapılmak istenenler bir türlü tat vermiyor.
İhtiyaçları karşılamıyor.
İnsanları mutlu etmiyor.
Bu nedenle…
Kent ;yaşama sanatı ve keyfi denen süreçten nasibini bir türlü alamıyor.
Yazık değil mi?….
