“Sanat, sanat için midir?” yoksa “Sanat halk için midir?” diye sordular hep yaşlı adamlar topluluğu. Üçüncü bir seçenek olup olmadığını hiç kimse sorgulamadı bile. “Oysa sanat; kanat için”di. Bu, kafiye olsun diye de söylenmemişti. Başlık bir boşluğa gelinip söylenmişti. Sahi, sanat neydi? Sanat bir hayat tarzı mıydı? Yoksa hayatın yaşanmasında bir güzelliği mi ifade ediyordu? Tanıdığı, mesleğini çok güzel, güzel olmasının yanında, hakkını vererek yapanlar vardı. “Kim ne yapıyorsa, onda bir ahenk ve renk üzere bir şeyler buluyordu” deyiverdi iyi gözlemleyen adam. “Sanat da iyiyi güzeli aramak, bulmak belki de…” diye ağzından kaçırdı çokbilmiş olan. Sanatın kendisi mi kanattı, yoksa zahir; sanat, sanatı yapanı mı kanatlandırırdı? Buna kimse cevap veremedi. Sanat, bir insana nasıl kanat takardı? “Bunun için sanatçı olmak gerek sanırım. Ben yazarken, çizerken, boyarken ya da söylerken öyle kanatlanıyorum ki; sanki havada, bulutların üzerinde uçuyorum zannediyorum…” diye seslendi diğer sanatçı. Birçok uçak yolculuğu yapmış olan söze atıldı: “Dostum, uçmak, zaman kazandırır!” dedi. “Misal; Ağrı’dan Ankara’ya bir buçuk saatte gidersin uçarak” diye örneklendirdi savını. Evet; doğruydu! Uçmak, zaman kazandırırdı. “Aynı yolu otobüsle 17-18 saatte gidersin” dedi yolculuğu seven. “Çok basit bir örnek oldu be dostum!” diyerek söze atıldı sanatçı olan. “Ama sanat, sanatçıları birbiriyle tanıştırabildiği ölçüde zaman kazandırabilirdi. Olaya bir de bu açıdan bak bence…” diyerek olaya farklı bir bakış açısı getirdi. Evet; sanatçılar tanışmalıydı. Sanatçılar buluşmalıydı. Sanatçılar anlaşmalıydı. Sanatçılar paylaşmalıydı. Aynı hayatı; farklı pencerelerden yorumlamalıydı. Sanatçılar yaşamalıydı. “Yalnız, sanatçıların kanatlara ihtiyacı var mıydı?” Kanatlar, bu dünyada gerektiği kadar bambaşka dünyalarda gerekli değil miydi? Lakin yaşamak için kanatlara ihtiyaç yoktu. Uçmak için gerekliydi kanatlar. Gerçekten; “Sanat; kanat için miydi?”   Satılmış Ümit ÇETİNKAYA Eğitimci-Yazar 20 Mart 2022 Malazgirt