Nostalji sözcüğü bizde eski hatıraları anma anlamında kullanılır.
Geçmişe olan özlemi ifade eder.
Aslına bakarsanız tam yaşlıların işidir.
Gelecekten umudunu kesmeyi işaret eder.
Oysa…
Toplumun yüzü hep ileriye dönüktür.
Geçmiş ; sadece tecrübe/deneyim oluşturmak için vardır.
Yoksa…
Övünmek ya da yerinmek için değil…
Bizim gibi olması gerekenin gerçekleşmediği ,çözümü başka bir bahara bırakıldığı toplumlarda nostalji ;geçmişe bakıp moral bulma anlamına gelmektedir.
“Biz eskiden neymişiz “ gibi bir mana ile örtüşmektedir.
Böylece kendimizdeki eksikliği geçmişteki başarılarla gidererek kendimizi kandırma çabası da diyebiliriz buna…
Kurtuluşu mazide aramak…
Bazen bunun da tersi de olabiliyor.
Geçmişi eleştirerek (bu ölmüş olanın arkasından konuşarak günaha girmek gibi bir şey) kendimizi tatmin etmeye çalışıyoruz.!
Bunları niçin yazıyorum.
Karabük’le ilgili olarak sosyal medyada iki arkadaşın konuşmasına tanık oldum.
Tam bir nostalji içeriyordu…
Dün ve bugünkü Karabük’ü karşılaştırıyorlardı.
Çok ilginç buldum.
Aktarıyorum:
-“ Gençlik yıllarını nasıl arar olduk değil mi?
Bir kültürün yok oluşu ve örnek alınmaması çok acı…
Yenişehir mahallesini bile hiçbir belediye başkanı örnek alıp Karabük’e uygulamadı.
Zamanında Türkiye’nin en ileri kültürlü ve sosyal aktiviteli Cumhuriyet kenti maalesef geri vitese takmış hızla geriliyor.
Son yıllarda bir şeyler yapılmaya çalışıldıysa da daha çook yol almamız gerekiyor.”
Arkadaşının yazdığı yanıt ise şöyle…
O’nu da aktarıyorum…
-“Aynen…
Havuzlu Bahçe Karabük’ün simgesi değil miydi?
Yenişehir Sineması da öyle…
Doris Deyler,Clark Gableler,Gari Grantlar…
Gençliğimizin havuzu ne halde…
Bir zamanlar cıvıl cıvıldı.”
İşte size bir Karabük nostaljisi…
Anlamlı…
Geleceği ararken geçmişte moral bulmaya çalışmak.
Kaybolan kimlik karşısında ne yapacağını bilememek.
Üzüntü duymak…
Tek kelimeyle ne söylenebilir.
Söylenebilecek ne kaldıysa onu tabi…!