Tarih dersi denince aklınıza ne gelir…
Durun ben söyleyeyim.
Sıkıcı bir takım olayların kronolojik sıraya göre ezberi olarak aktarılması.

Bizim ülkemizde tarih bazı ansiklopedik bilgilerin öğrencilere ezberletilme çabası olmaktan öte bir anlam taşımadı.
Tarih ilmini bugünü anlamanın anahtarı olarak geçmişi yorumlama tecrübesi olarak algılayamadı.
O nedenle bu ülkenin evlatları ezber dersi olarak nam salan tarih dersini sevemedi/sevmedi.
Bunu neden anlatıyorum.
Söze geldi mi mangalda kül bırakmayız.
Her şeyi çok iyi biliriz.
Ama içinde bulunduğumuz/yaşadığımız ülkenin/kentin tarihine dair hiçbir şey bilmeyiz.
Bildiğini sandığımız bilgilerin çoğu menkıbelere dayalıdır.
Onlar da kerametlere bağlı anlatımları konu alır.
O’ndan sonra tarihimizin köklü oluşundan dem vurup övgülü sözlerle kendimizi kandırmaktan geri kalmayız.

Bizim her konuda olduğu gibi bu noktada da kendimizi aldatmamız sorgulanması gereken bir durumdur.
Neden sorunları çözemeyiz?
Neden hep debelenip dururuz.?
Neden hep ondan bundan yardım dileriz?

Bunun tek bir yanıtı olabilir.
Geçmişten güç almama.
Birikimi yok sayma.
Yazılı kültüre değer vermeme.
Bunları gelecek kuşaklara aktarmama
Neden bu anlatılanlara değer vermeyiz.
Çünkü…
Gündelik düşüncelerin esiri olmuş durumdayız.
Böyle olunca da ne geçmişle ne de geleceğimizle ilgilenmiyoruz.
Popülizm önümüzü perdeliyor.
Toplum gerçeklerinin tartışılmasını engelliyor.

Gerçek anlamda tarih bir birikimdir.
Bu birikim bizim gerçeğimizdir.
Bugün geri kalmış olan toplumlar varsa bunun nedeni kendi gerçeklerini bilmemekten kaynaklanan durumla ilgilidir.
Tarih böyle durumlarda tedavi edici en önemli ilaçtır.
İyi ama bu ilacı eczanelerde bulmak mümkün olmadığına göre nereden temin etmek gerekecektir.
Sorun bu duruma acele yanıt bulmaktan geçmektedir.
Geçmişle bugün arasında köprü kuramamış toplumların tarihsel birikimden yararlanmaları söz konusu olamaz.
Böyle toplumlar bir anlamda pusulasız bir gemide yol almanın çaresizliğini yaşarlar.

Karabük’e bu pencereden baktığınızda belli bir uygunluk ve iz düşümü görürsünüz.
Yani..
Ne yapacağını bilemeyen bir kent.
Esen rüzgara göre vaziyet almaya çalışan hantal bir yapı.
Yanıtı bilinmeyen sorular, çözümlenemeyen sorunlar.
Tarihle bağını koparmış bir kent.
Ezberi bir yaşantının durgunlaştırdığı yüzler.
En önemlisi…
Aynı şarkı ve türkülerin tekrarından ibaret olan bir sosyal yaşam….

Geriye ne mi kaldı.?