Müslüm Baba’nın filminden bir replikle başlayalım yazımıza isterseniz. Erkan Can’ın yani o zaman Müslüm Akbaş’ın bir sözü: “Kaçtığın için mi geldin, yoksa kovaladığın için mi?”
Evet, bir mekândan şöylece baktığımızda, önümüzden geçen birinin; bir şeyden kaçtığını ya da bir şeyi kovaladığını nasıl anlarız? Doksanlardan bir örnek vereyim: Şarkıcı Mirkelam, çıkış şarkısının klibinde önce yavaş adımlarla yürümeye başlıyor, sonrasında o kadar hızlı koşmaya başlıyor ki; bir şeyden kaçıyor mu, yoksa bir şeyi kovalıyor mu, bunu anlayamıyorsunuz.
Böyle bir nazireden sonra gelelim asıl konumuza: 3 günlük dünyada, ne tesadüftür ki; 3 günlük misafiriz. Peki, bu misafir, bu üç günlük zaman limitinde ve diliminde neler yapar ya da yapmalı?
Öncelikle misafir umduğunu değil bulduğunu yer; biz buna “rızık” diyoruz. İnsan ancak rızkını yer, rızkı devam ettikçe hayattadır diyebiliriz. Bunun için bu üç günlük dünyada çabalaması ve rızkını kovalaması gereklidir. Eğer bu insan haramlardan ve yasaklardan kaçıyorsa ne mutlu ona. (kaç –kovala taktiği)
Misafirin olduğu yerde sözü geçen kişi biliyorsunuz ev sahibidir. Buna da “mâlik” diyoruz. O zaman bu dünyaya bir “malikâne” diyebiliriz. Ama bu malikâne dededen babaya, babadan oğula, ondan da toruna geçen bir han misali gelip geçenlerin malikânesidir. Sahibi zamana göre değişen bir misafirhane. Dediğimiz gibi torun babayı, baba dedeyi, o da onun babasını kovalar ve hiç kimse bu şecereden kaçamaz.
Peki, misafir başka nelerle karşılaşır? Mesela misafir, çok rahat uyku uyuyamaz; yatağı ne kadar rahat olsa da misafir yerini yadırgar. Sağdan sola dönüp uykuyu kovalar. Sonunda yorgun düşüp uykudan kaçamaz hale gelir. Böylelikle günler haftaları, haftalar ayları, aylar yılları kovalar ve bir ömür olur.
Bir yere gitmek için gelmek sırrını anlayan ne yapar başka sevgili dostlar. Yanına sizin gibi dostlar arar. Tek kişilik misafirlik zordur. Yanınızda omuzdaşlarınız varsa, zaten kısa olan bu hayat misafirliği çok zor geçmeyecektir. Hayatı ortaklarınızla bir yarış haline getirebildiğiniz ölçüde yaşadığınız her dakikanın anlamını kavramış olursunuz. Buna da “hayırda yarışmak” diyoruz. Hayırda yarışanlar, sevabı kovalayanlardır diyebiliriz pek tabii. İnsanlar hayrı kovalıyorlarsa eğer, zaten kötülüklerden de kaçıyorlar demektir. Hayrı kovalayanlar zaten kötülük yapmaya zaman bulamazlar.
Bir de gideceğini bilemeden ya da kavrayamadan bu dünyadaki misafirler vardır. Onların durumu ne acıklıdır değil mi? “Hadi gidiyorsun” denilme vakti geldiğinde, yani üç günlük misafirlik süresi dolduğunda ceketini alıp “hadi beraber gidelim!” diyebilmekte hüner sevgili dostlar!
Buna da “nasip” diyoruz.

Sözlerimi Suçlu Şiirler kitabımdan Malazgirt’te yazdığım bir şiirimle bitiriyorum:

“Gelgitleri vardır insanların hayatta./Ey Aşk! Misafiriz, geldik gittik olacak,/Bir göz açıp kapattık olacak.

Sen geldin sonra, geldin ve gittin./Bir daha olmadın olacak./Bulamadım,/Gel de gitme!

Saate bakıyorum çoğu zaman, gel git, gel-git,/Güneş de gel git, deniz de./İlkbahar, yaz, sonbahar, kış; mevsimler de.

Bir yürek, atan sana,/Bir insan daha doğar dünyaya./Adı: Gel; soyadı: Git.

Ey Aşk! Ey Sevgili!/Ne olur, rüyama gir.

“Gel!” de!/“Gel!” de! Bir daha gitme!/Bir daha gitme!