Anlamak…
Bir işi başarmanın ilk önceliğidir.
Çok görmüş ve duymuşsunuzdur.…
Anlamadan işe başlayanları.
Sonuç; tam bir hüsrandır.
Yapılacak işi…
Halk deyişi ile
Ağzına yüzüne bulaştırmaktır.
Yani içinden çıkılmaz bir duruma getirmektir.

İnsanlar anladıkları sürece bir işi başarıya ulaştırabilirler.
Günümüzde yapılan yanlışlıklar, yapılacak işi ,anlamadan işe başlamaktan kaynaklanıyor.
Gerçekten öyle…
Bizim gibi toplumlarda anlamak o kadar değersiz bir sözcük ki…!
Çünkü…
İnsanlar okuduklarına değil duyduklarına inanıyorlar.
Anlamanın ,”anlamsızlaşması” böylece ortaya çıkıyor.

Bunun nedeni ne olabilir.?
Önemli olanda bu konuda bir tespit yapabilmek…
Bir toplumda bilmenin, bilginin değeri nedir.?
Eğer insanlar bilgiye değil, duyduklarına ve dedikodulara değer veriyorlarsa düşünmek gerekir.
İnsanların anlamadan yaşama uğraşı içinde olmaları ne hazin bir durumdur.
Yemek…
İçmek…
Bir ihtiyaçtır.
Bunun yanında bilgi de bir ihtiyaçtır.
İnsanlar yaşadıkları süreçte bilgiyi önemsemeden yeme ve içme ihtiyaçlarını karşılayacak hale gelmiş ise sorun var demektir.
Bunu ne için dillendiriyorum.
Milletin kafası olup bitenler yüzünden çok karışık.
Herkes bir sorumlu arıyor.
Suçlu arıyor.
Sürekli şikayet ediyor.
Peki bunu yaparken hangi bilgi/veri tabanından hareket ederek bir sonuca ulaşılıyor.
Kaynağın ne?
Neye göre kesin konuşuyorsun?

Bakıyorsun…!
Adam dedikodulara göre bilgilendirme yapıyor.
Yani…
Bilmeden bilgi değersizleştirilmiş.
Dedikodu/bilgisizlik ve cehalet baş tacı olmuş.
Daha doğrusu…
Kaynağa inmeden /bilmeden/anlamadan kamuoyu etki altına alınıyor.
Bu bakımdan…
Her tarafta dedikoducu bir kolaycılık kol geziyor.
Adama gel kardeşim seni bilgilendirelim diyorsun…
Kabul etmiyor.
O , hala duyduklarının kolaycılığı ile kendisini kandırmanın mutluluğunu toplumla paylaşmaya çalışıyor.
Anlamadan/bilmeden konuşmak.
Şimdilerde toplumumuzun en büyük zaafı…
Oysa…
Anlamak; bilmekle mümkündür.
Bir toplumda bilgi yitikliği yaşanıyorsa o toplumda “değer erozyonu” başlamış demektir.