Açılım sözcüğü bugünlerde moda oldu.
Dertlerden kurtulmanın reçetesi olarak kullanılıyor.
Açılım bugünlerde demokrasimizin olmazsa olmazı.
Demokrasimizin açılıma ihtiyacı var.
Öyle anlaşılıyor…
Ya Karabük’ün…
Bence kentimizin de her bakımdan açılıma ihtiyacı var.
Çünkü hiçbir şey olduğu gibi yerinde durmuyor.
Kentteki yaşamı kaliteli duruma getirmek için çok çabalamamız gerekiyor.
Endüstri kenti Karabük bir zamanlar işçilerin,teknokrat ve bürokratların ihtiyacına yanıt veriyordu.
Özellikle işçilerin yoğun çalışma temposundan dolayı eğlenceye ayıracak vakitleri yoktu.
Yenişehir’de işçi lokali bulunsa da bu bir gerçek hiç değişmemiştir.
Bence Karabük’ün yaşamı canlı tutanlar teknokrat ve bürokratlardı.
Yani mühendisler ve memurlar lokalı….
Çaykovski’den tutunda Bethoven’e kadar batı müziğinin bütün türleri lokallerde seçkin/elit grubun ihtiyaçlarını karşılardı.
Neyse…
Şimdi böyle bir Karabük’ü anlatmanın da kimseye faydası yok.
Biz yaşadığımız ana bakalım.
Karabük yaşanılan anın ihtiyaçlarına yanıt vermek istiyorsa kendi çapında açılım yapmak zorunda.
Ancak Karabük’te bu farklılığı yaratacak enerji yok.
Esrarengiz bir yapı var.
Bir şeylerin yapılması bilinçli/bilinçsiz engelleniyor.
Adı konulamayan acayip bir durum bu…
Habis ur gibi bir şey.
Var olan kişiler…
Aynı toplum aktörleri
Takımı onlar kuruyor.
Tek kale maç yapıyorlar.
Kendi içinde kapalılık.
Kendi dışındaki görüşlere değer vermeme.
Hep ben bilirim ben yaparım anlayışı.
Ne yapıp yapıp Karabük bu kapalılıktan kurtarmak gerek.
Açılım yapmak.
Karabük’e yeni bir bakış açısı ve düşünce ufku kazandırmak.
Böyle bir şey başarılabilir mi?
Karabük’te bunu başarmak için ortak çıkarlarda buluşmak gerek.
Kentteki enerjiyi bir noktada yoğaltmak ve yararlı bir biçimde gelecek için kullanmak…
İşte bu noktada işimiz zor.?
Neden?
Kentte türdeş ruh bir türlü oluşmuyor.?
Tarihsel ortam buna imkan tanımıyor.
Kent yaşamına damgasını vuran sınıflar zayıf durumda.
Var olan bu yapıyı oluşturanlar o kadar dar alanda paslaşıyorlar ki…
Onların şutları da kaleyi bulma noktasında ancak kendilerine galibiyeti getiriyor.
Toplumun geri kısmı toplumsal bir fayda elde edemiyor.
Görüntülerde…
Kıymeti olmayan birliktelikler.
Yerel basına yapılmış fındık kabuğunu doldurmayan açıklamalar.
Medyatik buluşmalar…
Gerçekleşmeyecek vaatlerden oluşmuş söz demeti
Hani ne derler…
Kerameti kendinden menkul manzaralar.!
İşte yeni dönemde açılıma bizleri zorunlu kılan Karabük’ün özeti.