Bir kentin ruh hali olur mu?
Tabii ki olur…
Çünkü kentler içindeki varlıklarıyla canlıdır.
Kentlere hayat veren en önemli varlıklar insanlardır.
İnsanların ruh hali bir anlamda kentlerin ruh halini yansıtır.
Yani…
Kentler insanların aynasıdır.
İnsanları gözlemleyerek kentin bir çok özelliğini kavrayabiliriz.
Karabük’ün bugünkü ruh halini tespit etmekte yarar görüyoruz.
Bu noktada ilk tespitimiz şu…
Bu ruh halinin geçmişle hiçbir bağlantısı kalmamış durumda.
Tarihsel ortamın sürekli değişmesi bunda en büyük etkeni oluşturuyor.
İnsanlar şimdilerde geleceklerini farklı beklentiler üzerine kuruyorlar.
Gençlerde bu durum daha belirgin biçimde görülüyor.
Bu geçmişte kentimizde hiç görülmemiş bir durum.
Ruh hallerini etkileyen en önemli husus; toplum olarak üretici durumdan tüketici duruma düşürülmemiz.
Geçmişe baktığınızda Karabük üretici bir kenti idi.
İşçi ve emekçi olmak büyük bir meziyetti.
Fabrikada işçi olmak önemli bir statü kazanmak gibi bir şeydi.
Küreselleşen dünyada ,neo- liberalizmle birlikte Karabük’te değişime uğradı.
Bu kent artık eskisi gibi emekçi ve değer üreten bir kent değil.
Ekonominin merkezinde Üniversite ve okumak için gelen 40 bin öğrenci var.
Bu haliyle Karabük’e inşaat sektörü yön veriyor.
Ekonomi bu haliyle katma değer üretmiyor.
Bu çok önemsenmesi gereken bir durumdur.
İnsanlar önce köyden çeşitli bahanelerle kente göç ettirildiler.
Bunun sonucunda ilk önce köylerde üretim durdu.
Kente göç eden insanlar,yaşamak için iş bulmak zorundaydılar.
En düşük ücretle buldukları işlerde şöyle ya da böyle çalışmaya başladılar.
Karın tokluğu onlar için kente uyum göstermenin en büyük mükafatı idi.
Bir süre sonra istihdamda doygunluk yaşamaya başladı.
Bunun sonucunda düşük ücretle iş bulmak ta imkansızlaştı.
Bir de buna işten çıkarmalar eklendi.
Tüfek bulundu mertlik bozuldu sanki…
Kentin ruh hali birdenbire bozuldu.
Sormak gerekir.
Kente gelmiş,nüfusu artırmış,kalifiyesiz nitelikte bu insanlar şimdi ne yer,ne içerler.?
Onlara kimler sahip çıkar.?
Zaman zaman yaygın ve yerel medyaya yansıyan çirkinliklerin,kötülüklerin,fenalıkların ve hatta intiharların nedeni bu durum değil midir?
Kim ne derse desin.
Ortada bir gerçek var…
Tüketen toplum giderek tembelleşiyor.
Yapacak iş bulamadığı için kendini kolaycılığa teslim ediveriyor.
Ortaya bir değer ortaya koyamıyor.
İnsanlar bir iş yaptıklarını zannederek kendi kendilerini kandırmaya başlıyorlar.
Sorunları çözmede akılcı davranmıyorlar.
Kolaycılığı yaşam tarzı olarak benimsiyorlar.
Öze değil biçime önem veriyorlar.
En önemlisi de zamanın önemini kavramakta zorluk çekiyorlar.
Sizce psikoloji bu ruh haline ne der?
