Bugünlerde Karabük’te siyaseti sorgulayan yazılar özellikle bizim gazetede yer almaya başladı.
Karabük’ün sahipsizliği ve siyasal açıdan iyi temsil edilememesi bu yazıların ortak konusunu oluşturuyor.
Bu o kadar çok ilginç bir durum değil tabi…
Yazılarda konulara muhatap olan kişilerin suskunluğu son derece ürkütücü bir husus oluşturuyor.
Doğulu toplumlarda bu sessizlik/tepkisizlik hep öteden beri vardır.
Toplumda bazı insanlar kendilerini başkalarından akıllı sanırlar.
Bu anlamda toplumsal değerleri çıkarlarına uygun olarak kullanırlar.
İçinde bulundukları yapıyı dikkate almazlar.
Halka rağmen siyaset yaparlar.
Kimseleri umursamazlar.
Ayrıca kendilerinin bir değer olduğuna inanırlar.
Hayata yön vermeye çalışırlar.
Karabük’ün geleceğini düşünürken bazı gerçekleri göz önünde tutmak zorundayız.
Bu kentin sahiplerini ararken kendimizi bu durumdan dışlayamayız.
Sınıfsal açıdan cılız bir durumda olan Karabük’te bu anlamda asıl sorumluluğunun sivil toplum kuruluşlarında olduğunu biliyoruz.
STK(Sivil Toplum Kuruluşları) şampiyonu Karabük’ün bu açıdan sıkıntı içinde olması kimlerin vebal altında olduğunu bizlere göstermektedir.
Neden bu dernekler işlevsiz ve sessizdir?
Bunların başkanları kimlerdir?
Neden toplumsal açıdan sorumluluk üstlenmemektedirler ?
Gayeleri nedir?…
Gerçekten derneklerin durgunluğu Karabük için büyük bir kayıptır.
Bu öyle bir eksikliktir ki ;Karabük’ün geleceğini karartmaktadır.
Tepkisizlik…
Bu derneklerin toplumsal işlevleri börek-çörek günü tertip etmek midir.?
Yoksa kentsel yaşama katkı yapıp idare ile işbirliği içinde sorunların çözümüne yardımcı olmak mıdır.?
Sivil toplumsuz demokrasi olmaz.
STK’ların başkanları temsil ettikleri toplumsal oluşumun kanaat önderleridir.
Kitlelerin en önemli temsilcisi durumundadırlar.
Siyasete yön veren en önemli unsurlardır.
Evet….
Karabük’te burjuva sınıfı yoktur.
Karabük’te eşraf yoktur.
Karabük’te proleterleşmiş işçi sınıfı da yoktur.
Eşrafı cılız ya da olmayan toplumlarda sivil toplumculuk bu açığı kapatan çok önemli bir güç unsurudur.
Anlaşıldığı kadarıyla Karabük’te kendi içinde birlik oluşturamayan bu yapılar isimlerini yalnızca tabelalara yazarak anlamsız bir görselliğe imza atmaktadırlar.
Bu durum kent dinamizmi açısından olumsuzluklara neden olmaktadır.
Sesimizin kesilmesine yol açmaktadır.
Karabük’ü içine düştüğü sıkıntıdan kurtarmak için STK’lar bir an önce kendilerine işlevlik kazandırmalıdır.
Yani…
Önce iş…
Sonra eğlence…!