Siyaset; halkın refah ve mutluluğunu temin etmek için sorunları onun adına çözme sanatıdır..
O nedenle “halka hizmet esastır”.
Siyasi ahlak bu düşünce ile kendini ilkeleştirir.
Siyasetçide buna göre ülkesi için hizmet üretmeye kendini adamalıdır.

Halk adına siyaset yaparken önemli bir husus ,Hacı Bektaş-ı Veli’nin de belirtiği gibi “incinsen de incitmemek” ve diline sahip olmayı bilmek olmalıdır.
Bir başka nokta..
Milletin sağduyusunu dikkate almak ve ortak değerlere saygı göstermektir.
Çünkü siyaset
Halkın değerlerini yükseklere taşımakla ancak toplumda karşılığını bulabilir.
Milletimizin bu konudaki en önemli hassasiyeti kendisi için yapılan önemli çalışmaları unutmamasıdır.
Bu bakımdan siyasetçilerin kendileri ile ilgili söylenmiş olumsuz sözlere bakarak etraftakilere saldırması hiç hoş bir durum değildir.
Böyle bir durum siyasetçiyi istenmeyen hatalara sürekler.
Çünkü halk kavga edene değil kendine hizmet edene değer verir.
Hizmet kalitesi arttıkça siyasetçi toplum tarafından sevilir.
Saygınlık kazanır.

Şimdi biz Karabük’e şöyle bir bakalım:
Neler yapılmış.
Evet …
Çok şey yapılmış.
Yadsımak mümkün değil.
Bunlar rutin yapılması gereken hizmetler.
Devletin anayasada yer alan sosyal ve ekonomik hak ve ödevlerde belirtilen hususlara göre vatandaşlara hizmet vermesinden başka bir şey değildir.
Pek tabii ki..
Anayasal sorumlulukların yerine getirilmesi.
Bundan doğal ne olabilir ki…!

Şimdi deniliyor ki yapılanları neden görmüyorsunuz?
Gördüklerimiz doğal, yapılması gereken şeyler…
Yani alt yapı çalışmalarıdır.
Bir siyasetçinin ben yol ya da çeşme, köprü, merdiven yaptırdım diye övünmesi kadar abuk/sabuk bir iş olamaz!
Çünkü…
Anayasada yer alan sosyal devlet ilkesi çok önemli bir açıklamayı konu alır:
Milli gelirin artırılması ve eşit dağıtılması.
İşsizin korunması ve güvence altına alınması.
İnsanlara maddi ve manevi varlıklarını sürdürmeye yetecek maddi yaşam olanaklarının sağlanması.
Fırsat eşitliğinin sağlanması.
İşsizlere iş imkanının yaratılması.

Siyasetçi bize göre bunların ötesinde hizmet ve çözüm üreten kişi olmalıdır.
Düşünülmeyenleri refah ve mutluluk adına halkına sunmalıdır.
Bunları yaparken…
Demagojiden kaçınmalıdır.
Ve..
Bu noktada…
Her zaman olduğu gibi
Son sözü millete bırakmalıdır.
Yani…
Siyasetçi..
Halkın sözcülüğünü yapmalıdır.
Daha önemlisi
Ayrıştırıcı ,ötekileştirici değil birleştirici olmalıdır.