Beslenme alışkanlıklarımızı acilen değiştirmemiz gerektir diye düşünüyorum. Ama önce değişim ve gelişim kavramlarından başlayalım isterseniz. Aslında çok yakın kavramlar bu ikisi. Her değişim ileri yönlü olabileceği gibi geri yönlü de olabilir. İnsanın kilosunun artması, mesela 100 kilonun (bir arkadaşımın dediği gibi 0,1 ton eder) üstüne çıkması pozitif bir değişim gibi görülse de, aksine vücut kitle endeksinin alarm verdiği ve pozitif bir gelişimin söz konusu olmadığı anlamına gelir. Vücut geliştirme de buna paralel olarak değerlendirilebilir. Aynı muhabbet yaş almada ya da yaşlanmada da geçerlidir. İnsan ihtiyarladıkça yaşı büyür ama bu ilerleme onun için iyi yönlü bir değişim olmayabilir çoğunlukla. Bu durumu onlara sorabiliriz: “Genç bilebilse, yaşlı yapabilse” denmez mi bu durumdan söz açıldığında. Gelelim asıl konuya. Bir gün annemle muhabbet ediyoruz. Çoğumuzun cevabını bildiği “Beyin mi akıllıdır, mide mi anne?” diye soruverdim birden. Sizce eski toprak ne cevap vermiş olabilir? Bu cevabı açık etmeden konuma devam ediyorum. Yeme alışkanlıklarımız alarm veriyor? Fakir ya da açlık sınırında yaşayan insanların obez ve bunun sonucu olarak göbekli ve kilolu olmaları hiç yadsınmıyor şu devirde. Toplulukla yapılan şeyler doğruymuş düşüncesi bizi nefsimizin tam on ikisinden vurmakta. Biz de yemekten sonra meyve yemek âdettir. Kaç adet yediğimize bile bakmayız. Bildiğimiz şey: “Elmayı soyda ye, armudu sayda ye!”dir. Ambalajlı ürünleri hışır hışır açmayı ve içinde ne olduğu ya da bize neler sundukları hakkında hiçbir fikrimizin ve zikrimizin olmadığı şeyleri sevmiyor muyuz? Çoğu planımızı midemize göre yapmıyor muyuz? Amacı direkt söylense asla gitmeyeceğimiz bir yere “Bakım var!” deyince gidivermiyor muyuz? Sanki arabayız ve bize bir servis hizmeti sunacaklar. Markete girdiğimde bazı ürünlerin reyonlarını nasıl es geçtiğimi ve sadeliğe nasıl bağlı olduğumu söylemeliyim. Aslında bu konu hiç de es geçilmeyecek düzeyde önem arz etmekte. Çünkü çoğu ürün, çoğu platformda hala ucuz olmasa da kolay ulaşılabilir durumda. Dostlar: “Geçti boğazın pazarı. Sür her şeyi mideye!” demek çok akıl kârı gelmiyor artık. Çünkü türlü yollarla, artık midemize değil, manipülatif yollarla da beynimize de hitap ediyorlar. Çünkü bizler, midemize gireni kolayca bertaraf edebilirken, maalesef ki beynimize girene pek akıl erdiremiyoruz. Satılmış Ümit ÇETİNKAYA Öğretmen-Yazar [email protected] Temmuz 2022 Karabük