İnsanlar duygu ve düşünceleri itibariyle, yine bunlardan haz almayı bilen insanlardır. Aynı insanlar maddi; mesela nefes almaktan, uykudan, yemek ve içmekten haz almayı da bilirler. Bu bir denge üzerinde olursa ne âlâ.
Yukarıdaki paragrafla; Abraham Maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisi piramidini size hatırlatmış olabilirim, dostlar. Piramidin en geniş ve en temel basamağı fizyolojik ihtiyaçlarımız, takdir edersiniz. Sonra, güvenlik, sevgi ve ait olma; sonra da, saygınlık ya da özgüvenli ve başarılı, erdemli, kendini gerçekleştirmiş bir birey görüyoruz tepede.
Denge dedik; peki bu dengeyi nasıl sağlayacağız? Aslında bu her insan için farklı bir durum arz ediyor, değerli dostlar. Örneğin; atletizm sporu için on saat koşu antrenmanı yapmak,bununla ilgilenmeyen bireyler için bir aşırılık ifade edebilir. 18-20 saat kitap okumak bazı insanlar için can sıkıcı olabilir. Bazımız çok su içer, bazımız şu içse bile yarar görür. Bazımız için ter dökmek onun sağlıksızlığını gösterirken bazımız için kutsal alın terini ifade etmektedir.
“Az ye, az uyu, az konuş!” mu demek istiyorsun diye de sorabilirsiniz. Bu üç şeyin künhüne varırsak, sorunu büyük ölçüde pozitife çevirmiş olabiliyoruz değerli okurlarım. “Minimal bir hayat” düsturu da tabir olarak kullanılabilir. Hatta buna; az eşya, az insan, az ihtiyacı da ekleyebiliriz. Aslında bize hayatı çekilmez kılan da; beş dakika bir şey istemeden duramayan insanlar, değil mi? O yüzden; sessiz, sakin, çok fazla bir gereksinim hissetmeyen ve bunu çevresine de hissettirmeyen insanlarla anlaşmak kolay. İhtiyaçlarını, başka insanlar yoluyla gideren, empozodik (böyle bir kelime var mı bilmiyorum) insanların çekilmez olduğunu hepimiz doğrularız diye düşünüyorum.
Bu yazıyı yazarken bir haber gözüme çarpıyor. İlginç olduğu için, konuya da bağlayarak aktarmak istiyorum. Dünyada, en sinirli ülke sıralamasında, Türkiye olarak ikinciymişiz. Hiç yadsımadım nedense. Belki öfkeli olmak da bir haz vasıtasıdır diye düşünmeden edemiyorum. Hele de sinirli ve öfkeli insanların hangi güruha mensup olduklarını gözlemlediğimizde. Ne de olsa niyet olarak “Öfkeyle oturan da zararla kalkıyor”.
Kahvaltılarda da olsa serpme olan bir şeyden bir türlü lezzet alamayan bir insan olarak, sınırsızlıklarlabezeli diyebileceğimiz, biteviye gereksizliklerle ve lüzumsuzluklarla dolu bir hayat yaşamaya gerek var mı?
Nice azlıklar, çokluklara galip gelmiş; görmezden gelmeyelim.
Aslında bereketi; çok şeylerde değil de, az da görmek mesele.
Ey İnsan; eğer “Haz Peşinde” değil de “Az Peşindeysen” doğru yoldasın, bunu bil.
Satılmış Ümit ÇETİNKAYA
Öğretmen-Yazar
Temmuz 2022
Karabük
