Aksesuarı ; asıl olana, ana durumundakine eşlik eden, onunla birlikte bulunan ve kullanılan, onu herhangi bir yönden bütünleyen ama ayrıntı sayılabilecek şey diye tarifliyor sözlükler.
Benim en sevdiğim aksesuar küpelerdir. Bunun en önemli nedeni, yüze en yakın konumda olmalarından kaynaklanıyor. Bana göre; kıyafetin yüzle uyumunu sağlarlar . Tabii bir de takılan yeri sarmadığı için, rahatlığının olması tercih nedenimdir. Parmakta yüzük gibi, yahut bilekteki bileklik gibi, hatta boyundaki kolye gibi büyük bir teması yoktur vücuda. Küpeyi gün boyu rahatsız olmadan kullanabilirken, diğerlerini daha kısa sürelerde takabiliyorum. Kısa süreler sonrasında çıkarma gerekliliği oluşuyor.
İnsin, bu dünya yaşamındaki, en önemli aksesuarıysa mesleğidir. Bu aksesuar bildiklerimizden oldukça farklı elbette. İşlevselliği ile kendisini başkalaştırıyor ve bu başkalaşma onun da aksesuar olduğunu çok iyi saklıyor. Ben’e ait zannedilmesi kolaylaşıyor. Ben’in kendisinden ayırt etmek zorlaşıyor . Dünyaya ait olan yaşamımızda, onsuz neredeyse bir hiçizdir. Onunla değer bulur, anlam kazanır, kabul görürüz. Kendimize ve çevremize hizmet etme şansımız onunla kolaylaşır. Hayatımızı kazanır, idame ettiririz.
Oysa, diğer aleme geçişte, oradaki konumumuzu belirlemede vasıtadır meslekler…Niye böyledir? Çünki bütüne fayda sağlamada onları çok yoğun ve geniş bir alanda kullanabiliriz. Varlığa pozitif katkı vermekte en büyük fırsatları onunla yakalarız. Birkaç başka aksesuar daha vardır. Annelik, babalık, amcalık, teyzelik gibi. Evet evet annelik, babalık da aksesuarlardandır. Onların kullanım alanı çok daha dar ve sınırlı olmasına rağmen derinliği ile diğerine yetişip, belki geçedebilir Bütün bu aksesuarları giderken bırakırız. Öbür alemde, yalın halde yolumuza devam ederiz. Dünyadaki bu aksesuarlar görevini tamamlamış gereklilikleri ortadan kalkmıştır. Kendimizi gerçekleştirebilmek de kullandığımız bu vasıtalara artık ihtiyacımız yoktur.
Neyle gideriz o halde. Yanımızda bizimle gidenler nelerdir?.. Kişiligimizde olanlarla denebilir. İyi niyetimiz, kötü niyetimiz, hasetliğimiz, kıskançlığımız, şefkatimiz, merhametimiz, gaddarlığımız, hoturluğumuz,dürüstlüğümüz, düzenbazlığımız bizle birlikte yanımızda gider. Bunların hepsi, aklıma gelmeyen diğerleriyle birlikte negatif ve pozitif enerjinin kendisi olarak yanımızda yer alırlar.. Aslında onlar yanımızda değildir, içimizdedir….İçimizde de değildir; biz zaten onlarızdır.
Böylelikle hepimiz gerçekte; öğretmen, mimar, mühendis, temizlik görevlisi, inşaat ustası falan değilizdir. Anne, baba, abla, teyze, amca falan da değilizdir. Bizler ya iyi enerji, yahut da kötü enerjiyizdir. Gitme vaktinde; iyi enerji olarak mı, yoksa kötü enerji olarak mı göç yoluna koyulacağız. En temel meselemiz budur bizim. İyi enerjiye ulaşabildiğimiz oranda cennete yaklaşmışızdır, kötü enerji içerdigimiz oranda cehenneme yönelmiştir yolumuz. Böylelikle, en büyük korkumuzu, kendi enerjimizin çeşiti oluşturur.
Bizim dinimizde niyete çok önem verilir. Herhangi bir şey yaptığında sonucu kötü bile olsa niyetin iyi ise günaha girmezsin ! Niyetse; bizdeki olumlu yahut olumsuz enerjinin başka bir söyleniş tarzıdır. Biliyoruz ki, evrende her şey bir enerjidir. Bu pencereden baktığımızda; yeri geldiğinde, bütüne bir fayda sağlamanın bile bir önemi kalmıyor, eğer ki niyetin iyi değilse !!!
Birisinin daha göç yoluna girdiği haberini aldık. Sevgili Erkin Korayın öbür aleme geçtiğini duyduk. Erkin; tamamen özgür demek. Zaten eserleri ile ne kadar özgür bir ruh olduğunu gösterdi hepimize. Bu güzel insanın aksesuarı da en güzel aksesuardı… Sanattın bütün dalları böyle; en muhteşem aksesuarı olanlar sanatçılar elbette, sonra gerçek bilim adamları geliyor, sonra görevini layığı ile yapan tepedeki devlet adamları sonra da diğerleri. Bunlar benim sıralamam ama sıralamanın da çok önemi yoktur aslında. Önemli olan ne türlü enerjideyizdir.
Sevgilerimle
Dyt. Güner Erbay
