Pandemi sürecinde “Evde Kal” sloganı yaygın şekilde kullanıldı biliyorsunuz sevgili dostlar. Ayrıca “Evde kalmak” deyimi, evlenemeyen insanlar açısından düşündüğümüzde farklı bir konsepti de ifade edebiliyor. Biz buna burada, sadece değinerek kamufle edelim kendimizi.

Aslında ev yaşanılan bir yerdi; huzur verirdi. Pandemi’de belki de biraz fazlaca kaldık “evim, evim, tatlı evimiz”de.

Pek tabiî herkes kendi evinde kalmak ister bu dünyada. Kendi evi olanlara ne mutlu! Kirada yaşayanlar içinse bu durum, kalmaktan ziyade dünyadan bir sakin olarak gelip geçmekten ibaretti.

Evin, kalınmaktan başkaca fonksiyonları da vardı elbette. En önemlilerinden biri de evin yapıtaşı aileden gelen “edep” ve “terbiye” idi. Evde yaşanılanlar çocuğu okula taşırdı. Evde alınan eğitim ve terbiyeden sonra, okul da bunu geliştirmek, bilinmiyorsa ortaya çıkarmak ve yetenekleri doğru kanallara yönlendirmek için vardı.

Binaenaleyh, okullarımızda yeni eğitim-öğretim sezonunu hayırlısıyla açtık efendim. Vatana millete hayırlı uğurlu olsun.

Aslında ülke olarak eğitim ve öğretim hayatımız, üniversite dâhil en azından 16 (on altı) yıllık bir süreci ifade ediyor. Bu uzun süreç boyunca kimler geliyor, kimler geçiyor okullarımızdan ve bu okul hayatımızdan. Buna ne badireler atlatıyoruz penceresinden de bakabiliriz, en azından ifade olarak.

“Evde kalmak” deyimine yukarıda iki farklı anlamda değinmiştik. Belki de bu yüzden, okul; kalınan bir yer olarak tasavvur edilemiyor muhayyilemizde. “Sınıfta kalmak” deyimini daha çok dillendiriyoruz onun için.

Bizim ilk/ortaokul ve lise hayatımızda sınıfta kalınırdı. Buna bir terzi deyimiyle “çift dikiş atmak” da diyebiliyorduk. Aslında çift dikiş; bu kritik dönemin aslında sağlam temellere bağlanmasıydı. O yüzden sınıfta kalmak kötü bir deyim değildi. Okulun ilk senelerinde belki de uyumsuzluktan kaynaklanan sebeplerle sınıfta kalıp o yılı tekrar eden arkadaşlarımdan şu anda diğerlerine tur bindiren sabırlı arkadaşlarımı görünce, başarının ya da başarısızlığın tanımının tartışılabileceğini düşünmeden edemiyorum. Belki bir sene başarısız olabilir insan lakin ömür boyu başarıyı yudumlayabilir.

Yeni açtığımız sezonla beraber artık liselerimizde “sınıfta kalmak” geri geliyor. Cep telefonu kullanma kısıtı da okullarımızı asıl ciddi amacına döndürecektir öngörüsündeyiz. Öğretmenler olarak da önlük giymemiz bizi biraz daha cesaretlendirebilir. Giydiğimiz o bembeyaz önlüklerimiz, niyetimizin saflığını yansıtacaktır tüm paydaşlarımıza. Bu adımlar, umarız faydalı olur büyük camiamıza.

Açık uçlu, kısa cevaplı ve testten arındırılmış ölçme araçlarıyla öğrencilerimiz kendilerini daha iyi bir psikolojiyle ifade edebilir. İlkokullarımızda sonuç odaklı ölçme sisteminden süreç odaklı ölçme sistemine geçiş çalışmasını içeren yeni düzenlemenin, bu düzeydeki öğrencilerin öğrenme süreçlerinin değerlendirilmesine yeni bakış açısı getireceğine inancımız tam. “Sürekli soru çözmek değil, okuduğunu anlamak önemli” cümlesi tüm hayatımızı kuşatmalı belki de.

Adam dedi ki: “Okulu pekiyi ile geçmek vardı, evde zayıflarla kalmak bir de. Geçilen sınıf mıydı, yoksa okul mu?

Diğeri cevapladı: “İkisinden de geçemeyiz; okuldan geçebilmek için öncelikle sınıftan geçmek gerekiyordu.”

Evde ve okulda; sağlıkla kalın efendim.