Işık insanları görmek için vardır. Ve pek tabii de göstermek için. O yüzden kamera, ışıkla vardır. Hem de ne ışık. Üç-beş kere televizyon stüdyosunda bulunma durumum oldu. Hiç haz etmedim. En sonuncusunda, tavandaki ışık sayısı –hiç abartmıyorum- değişik renklerde belki iki yüz ya da üç yüzdü. Gölge ise; ancak ışığın tersi istikametinde gezinir. Bu arada unutmayalım; gölgede duranın gölgesi olmaz. Aslında ışığın loşu ne güzeldir.Loş ışık deyince belki de aklımıza sadece bir mum gelir. Bir kişiyi ya da objeyi gölgesinden tanıyabilir misiniz? Ancak onu çok iyi tanıyanlar bunu başarabilirler. Görünürlük katsayısı diye bir şey vardır belki. Billboardlarda, TV ekranlarında, gazetelerde, dergilerde, kitaplarda boy göstermek, hele bu çağda çok normalleşti. Oysa bendeniz, lise çağlarımdayken hiç görmediğim birkaç müzisyeni ve sanatçıyı dinlerdim. Şu an o büyü belki bozuldu. O sanatçılar artık görünür oldular çünkü. Bir radyo sevdalısı olarak söylüyorum ki; insanın sadece sesi, radyoda her daim büyüyü tahsis eden bir unsurdur. Evet, unsurdur diyorum. Sadece duydukları ses bile insanları etkiler. Bunu çok yaşadım. Ancak kişi görünür oldu mu; bazı görülmez şeyler ayyuka çıkıp başkalarına aşina hale gelir. Ve bu büyü bozulur. Bâtıni ve zahirî boyutlar da diyebiliriz bunlara. İnsanoğlu,artık daha çok görünürlük peşinde.Örneğin siyasetçiler görünür insanlardır. Daha doğrusu göz önündedirler diyelim. Mesela; öğretmenler pek görünür insanlar değillerdir. Belki de eserleri üzerinde imzaları bile yoktur lâkin belki de kendini tüketip başkalarını aydınlatan birer mum gibidirler. Bildiğiniz gibi mum da loş bir ışıktır. Görülmez adamları görmek için yukarıda değindiğimiz “ışığa” da pek ihtiyaç yoktur. Görülmez adam; şairdir. Görülmez adam; yazardır. Görülmez adam; edebiyle konuşur. Görülmez adam; Edebiyata meraklıdır. Görülmez adam; ilham sahibidir, gönlü açıktır ve her daim bekler; sırra musarrıf olabilmek için. Görülmez adam; evine alın teri ile ekmek götürebilen adamdır. Görülmez adam; “laf”ı değil, “söz”ü olan adamdır. “Görülmez adam”ın“görünmez adam”dan farkı; onu hiç kimsenin görmemesi değil, sadece görmesi gerekenlerin gördüğü adam olmasıdır.