Bugün izin verirseniz kendi adıma Karabük’le dertleşmek istiyorum.
İnsan neden dertleşir.?
Var olan soruna/sorunlara çare bulmak için tabi…
Bunda anormal bir durum yok.
İnsanların her zaman bu anlamda dert ortaklarına ihtiyaç duydukları bir gerçek.
Arada sırada böyle yaptıkça nerede yanlış yapıldığı çıplak gözle daha iyi görülüyor.
Bunun yararı…
Hataları en aza indirme ve ona göre strateji geliştirmek oluyor.
Bizim Karabük’le dertleşmek isteyişimizin nedeni Cumhuriyetimize/tarihimize duyduğumuz sevgiden kaynaklanıyor.
Bu öyle bir durum ki ,dertleşmeye başladığımızda bazen sözcüklerimizin yetersiz kaldığına tanık oluyoruz.
Ama olsun…
Sözcük yetersizliği çeksek de…
Dertleşmenin yarattığı ferahlık bize ileri için cesaret veriyor.
Evet…
“Sen Karabük…!
Dün Öğlebeli köyüne bağlı 13 evli küçük bir mahalle idin.
Demir Çelik Endüstrisinin bahçesinde bir çiçek gibi açtın.
Zamanla geliştin.
Zirve yaptın.
Sadece Batı Karadeniz’in değil bütün Türkiye’nin simgesi oldun.
Demir çelik ve emeğin başkenti olarak tarihe geçtin.
Ağır sanayiin merkezi olarak Türkiye’nin inşasında önemli rol oynadın.
Devletçi ekonomi başarısının simgesi oldun.
24 Ocak 1980 ekonomi kararları ile…
Liberalizm benimsendi.
Devletçi uygulama sona erdi.
Ve nihayet seni kapatma kararı alan dönemin başbakanı Prof. Dr. Tansu Çiller
“Dünyanın son sosyalist ülkesi de tarihe karıştı” diye basına beyanat verdi.
Bu süreçte…
Sosyal devlet ve sosyal refah kavramlarını çöp kutusuna attık.
Türkiye liberalleştikçe işsizlik arttı.
Devletin “baba kimliği” tarihe karıştı.
Devletçi Karabük ,liberalleşmeye ve neo liberalleşmeye yenik düştü.
Demir Çelik Fabrikalarının özelleşmesi ile Karabük sahipsiz kaldı.
İşçiler mağdur oldu.
İşsizlik arttı.
Karabük kendine özgü bir tarihin başladığı bir mekan.
O mekanda artık tarih yeniden üretim yapmıyor.
Yapıldığı sanılan üretim kente istenilen mutluluğu veremiyor.
Söylemek gerekirse…
Dertleşmeyi dayanılmaz hale getiren durum da bu olsa gerek.
Ne yapmak gerekir.?
Beklentimiz.
Umudumuz.
Yeniden Karabük’ü ihya etmek.
O’nu mutlu ve yaşanılır kılmak.
Bu mümkün olur mu acaba?
Karabük’te İsrail’in Gazze’ye yönelik saldırıları nedeniyle protesto yürüyüşü yapıldı.
“Gazze’yi gündemimizden düşürmeyelim. Bu soykırıma tepkimizi yaptığımız eylemlerle gösterelim. Dualarımızda kardeşlerimizi unutmayalım. Elimizden ne geliyorsa yapalım. Eli kalem tutanlar bu davayı yazsınlar. Hitabeti güçlü olanlar bu davayı konuşsunlar. Herkes bir şey yapsın ama asla sessiz kalmayalım. Çünkü sessizlik bu davaya yapılmış en büyük haksızlıklardandır. Çünkü sessizlik Gazze’deki küçücük yavruların ölümüne de susmaktır.
Hür irade
Şemsiye açılmaz artık.
Yoğurtanlı
Yenice uyuşturucu ile mücadele etmiyor karabük kirli artık. Jandarma polis kimse ilgilenmiyor. Kim kimi zehirlerse. Yeter artık. Hisar köyünde neler dönüyor. Hırsızlar iş başında. Birisi el ataın artık. Yabancı araçlarla bonzai esrar herşey dönüyor köyde. Başkanları var bide bunla ilgili birşey yaz yakalansınlar. Bu yorumu paylama halkı koru karabükle konuşmak değil halkı korumak bazen gazateci olmak