Biz de “dert” sözcüğü hep insanların içinde bulunduğu ruhi haleti anlatmada kullanılagelmiştir. Ancak bazen kentlerde yaşadıkları tarihe sürece bakarak dert sahibi olabilirler. Dert sahibi kent acaba ne anlama gelir? İsterseniz önce bu hususa bir açıklık getirelim. Bir kent düşünün. Sorunlarının çözümü konusunda yetersiz kalsın. Ya da meselelerini çözme konusunda yeterli performansı bir türlü gösteremesin. Çaresizliğe mahkum edilsin. Ya da bitkin bir duruma düşürülsün. Atıl vaziyette bırakılsın. Böyle bir kent dert sahibi olmasında kim olsun. Böyle bir durumun müsebbibi ne olabilir? Öncelikle şunu belirtelim. Karabük,karmaşık bir kenttir. Bu kentte çekim gücü olan kesimler çıkarları doğrultusunda gelişmeleri yorumlayıp çareler aramaya çalışır. Düşüncenin bir merkezi ve ortak akla ulaştığı yer yoktur. Yani… Karabük’te sivil toplum kuruluşları buna çok güzel bir örnek oluşturur. Rutin yapılan açıklamalar dışında gayretleri görünmez ortalıklarda. Nitekim…. Günlük sorunlar çile çektirir Karabük’e… Başını alamaz didişmelerden. Kısır parti çekişmeleri kaplar her tarafı… Herkes kendine göre bir kurtuluş reçetesi bulur ki sormayın gitsin.! Sonunda olan olur… Karabük bitkin düşer. Bitkin düşmekten öte dertlerinin/sahipsizliğinin kurbanı olur. Belirtmek gerekirse… Çözümün adı çözümsüzlük olur. Hiç kimse olan bitenden bir şey anlamaz. Başlanılan yere geri dönülür. Duyarsızlık belirsizliği besleyerek anormal bir yapı oluşturur. Şimdi ne var bu dertli kentte… Geriye gidiş. Sanayileşmeye özlem. Eski şaşalı günlere methiyeler. Bir zamanlar değme paraya ,para demeyen bu zengin tüccar/sanayici zümresi şimdi nerelerdedir acaba.? Ben söyleyeyim. Karabük dışında her yerde… Onlar… Bu şehri böyle kendi haline bıraktılar. Ortak ruhu oluşturmadan bu karmaşık kentten ayrıldılar. O’nu iç dinamiklerden yoksun bıraktılar. Biz şimdi neredeyiz… Onların bıraktığı yerde tabiî ki… Ne ile uğraşıyoruz…. Ya da ne düşünüyoruz… Evet bildiniz…! Bu kısırdöngü kentinde hayallerimizle yaşamayı öğreniyoruz…!