Acınacak durumdayız… Neden?... Çünkü okumuyoruz…! Çok konuşuyoruz. Konuştuğumuz kadar okumuyoruz. O nedenle konuştuklarımız tat vermiyor. Hatta kirliliğe neden oluyor. Bilgisizliğimizi de adeta yüzümüze vuruyor. Japonya’da bir kişi yılda 25 kitap okuyor. İsveç’te 7 kitap Fransa’da bu sayı 6’ya düşüyor. Bizdeki duruma bakalım. Yılda 6 kişiye bir kitap düşüyor. Yani…. Türkiye’de gerçek anlamda bir okuma sorunu var değil mi? Siz bakmayın kitap okuma yarışmalarına. Hepsi aldatmaca… Yarışma ile okuma olur mu Allah aşkına… Okuma duygusu içten gelecek… Anlaşılacağı üzere genlerimizde okumamaya göre ayarlanmış çok özel bir alan var.… Neden? Çünkü okumayı işkence olarak görüyoruz… Okumak bize göre külfetli bir eylem ne yazık ki…! Okuduğunuz en son kitabı sorsak kafanızı kaşıyacağınıza eminiz… Ha sahiden unutuyordum… Bir de kitaba para mı verilir diyen içimizde aç gözlü çok biliyor gözüken kurnazlar var …! Onlara göre hayat; varsa yoksa para…! Amel defterlerini para ile açıp para ile kapatıyorlar. Sonra da karşımızı geçip nasihat veriyorlar. Oh… Ne ala memleket değil mi?... Bir de bir grup var Durmadan okumayı sorgulayan… Ama ne sorgulama… Buna aşağılama demek daha doğru olur. Adam yüzümüze baka baka “okudun da ne oldun” diyor. Bir başkası da okumayı yok sayarcasına “kaç paralık adamsın” diyor… Ben bu nitelemeler karşısında küçük dilimi yutmuş durumdayım. Söyleyecek söz bulmakta zorlanıyorum… İlk ayet;oku diyor… Kur’an;okumak demek… İslam dini, okumaya çok önem veriyor… İyi ama biz niye okumuyoruz?... İçeriği reddederek biçimin peşinden koşuyoruz..? Bir toplum da okuyanlar,okuduğu için horlanıyorsa… Ya da okuma , sadece para kazanma açısından değerlendiriliyorsa… O toplumun hali ne olur? Geleceğini şekillendirebilir mi? Dünyayı algılayabilir mi? Her söylenen söze kanmaz mı?