Karabük’te…
Çıkarlar endişe taşımadan geleceği belirlemeye devam ediyor.
Çarpık kapitalizm salgın bir hastalık haline gelmiş durumda.
Şimdi bu nokta da sormak gerekiyor.
Bu kentte yaşayan insanları ne ilgilendiriyor.
Geçim derdi.
İş ve aş
Başka…
Gerisini boş ver.
Düşünce ne…
Taş atında elin mi yoruldu.!
Kentte maneviyatını sele kaptırmış bir manzara var sanki…
Sonuç…
Ne yapacağını bilememe…
Önünü görememe…
Yani…
Etrafı iyice sis kaplamış durumda…
Bu ortamda…
Kent kendi gerçekliğini kaybetmek üzere.
Evet…
Sonuç…
Bu noktada gerçekten çok üzücü…
Sürekli yazılarımızda belirttiğimiz gibi…
Herhalde bizim içinde yaşadığımız kenti anlamamaktan doğan sorunlarımız var.
İşçi kenti,üniversite kenti,emekliler kenti çeşitlemesi sanki bizlere kararsızlığa mahkum etmiş gibi…
Bu durumda….
Çoklu kimlik tanımlamasından acele kendimizi kurtarmak gerek.
Çünkü bu durum belirsizlikleri çoğaltıyor.
Ne yapacağını bilememe sorunsalıyla bizleri karşı karşıya bırakıyor.
Yani…
Başka bir anlatımla…
Kent….
Bir çıkmaza doğru hızlıca sürüklenmek üzere.
Haberler bu açıdan bakıldığında hiç olumlu değil.
Düşündürücü nitelikte…
Kent içinde dedikodu had safhada.
Bu anlamda…
Uyumsuzluk bütün gelişmelere yön veriyor.
Ak ile kara sanki savaşa tutuşmuş gibi.
Bana sorarsanız…
Kentin belirgin bir kimliği olmalı.
Hem de marka değerinde…
Bu olmadı mı işleri yoluna koymak mümkün görünmüyor.
Herkes kendi bildiği gibi konuşuyor.
Dedikodu üretiyor.
Bu da kaosa yol açıyor.

Şu anda en kötüsü de bu değil mi zaten.!
Söylemek gerekirse…
Pilav yapacağız ama…
Aşçı bulamıyoruz.
Bir de aşçı yamağı…!
Pilav yapmadan önce pirincin taşını da ayıklamak gerekiyor.
Bana sorarsanız bu pirincin taşı ayıklamakla bitmez.
Eeee…
Şimdi ne olacak…
Soruyorum…
Aramızda…
Pilav yapmaktan ve yemekten dönenin kaşığı kırılsın diyen kaç kişi var?