Kimi toplumlar bedenlenmede ruhun değişik canlıları tercih edebileceğini söylüyor. Buna çok ihtimal vermiyorum desem de, biraz derin düşününce, neden olmasın diyebildim..
Zaman zaman bir ağaç yahut çayırlıkta salınan bir ot olabilmeyi düşlemişimdir, keza bir kuş olup diyar diyar uçmak da sıkça duyumsadığım hislerdendir? İçimizdeki her türlü isteğin, bir amaç doğrultusunda Allah tarafından benliğimize koyulduğuna inanıyorum. Bu istekler ruhumuzda olduğuna göre, ruh bunları deneyimlemiş olabilir, neden olmasın. Nasıl ki evrim teorisinde beden, tek hücreden evrile evrile insan bedenine ulaştıysa, ruhun da aynı evriliş sürecinden geçmesi çok mantıksız görünmüyor. Bedende evrilme, geriye doğru işlemiyorsa,( çok hücreliden geriye doğru tek hücreliye) ruhunda insan olarak bedenlendikten sonra tekrar bir hayvan yahut bitkide yer almasına mantığım hayır diyor!
Mensubu olduğumuz dinimizin ileri gelen pek çok hocası reenkarne olmayı kabul etmez. Hiç bir açık kapı bırakmadan kesin olarak reddeder.Oysa ki, Kuranda bazı ayetlerin, bu durumun olabilirliliğini gösterdiğini meallerden anlayabiliyoruz, fakat din alimlerimiz bunları da kabul etmiyor. Bu derece keskin bir reddedişin, onlara ahirette nasıl bir dönüş yapacağı ise, ister istemez ayrı bir merak konum olmuyor değil. Sadece Yaşar Nuri Öztürk hocamız, ayetlerin reenkarnasyonu kabul ettiğini deklare etmişti.Allah rahmet eylesin, bir çok insana ışığını yansıtmayı başarmış birisiydi.
Bu dünya yaşamının en büyük özelliği adil olmamasıdır. Ömürlerin süresinin bile standart olmaması adalet terazisinin dengede olamayacağını ispatlamıyor mu ? Kimimiz doğuştan her türlü konforu deneyimlerken, kimimiz daha bebekken açlıktan ölürüz. Çetin bir yaşam savaşı içindeyizdir. Yanlış anlaşılmasını istemiyorum; zenginliğin içine doğan insanların da yaşamın içinde pek çok zorluk yaşadığını, onlarda da her şeyin güllük gülistanlık olmadığını biliyor ve peşinen kabul ediyorum, fakat bu kabul ediş ve biliş adaletsizliğin varlığını ortadan kaldıramıyor. Eşit olmayan şartlarda, her türlü adaletsizliğin hükmünde, tek bir ömürle yaşıyorsak, mahşerde adil yargılanmamız nasıl gerçekleşecek gibi sorular ilgili kişilere zaman zaman yöneltilmiyor değil. Ancak ilgili otoritelerden tatminkar vede tatminkar olmayan bir cevap henüz alınabilmiş değil. Oysa reenkarnasyon kabul edildiğinde sorun temelden çözülmüş oluyor, çünki Kuran da her birimize doğru yolu bulmak için yeterli zamanın verildiğinden de bahsediliyor diye biliyorum !
Allah’ın büyüklüğü ve azameti yarattığı her şeyde görülüyor. O’nun adaletinden şüphe edemeyiz. O her şeye muktedir olandır. Adildir, merhametlidir, şefkatlidir, sabırlıdır. Böyle olduğunu da, görebilen gözlere, kendi bireysel yaşantısının her safhasında, çeşitli yollarla belli eder. O halde yarattığı her bir ruha aynı şansları sunacağını, eşit imkanları nasip edeceğini düşlemek yanlış olmamalı diyor insan.
Seneler evvel ben de reenkarnasyona inanmazdım .Bunun en büyük nedeni de dinimizin olayı kesinkes dışladığını bilmemdi. Bir gün çok sevdiğim bir arkadaşım bir kitap hediye etti.. Kitap hediyeleri en sevdiğim hediyelerdir. Bir insan bir kitap hediye ediyorsa, o kitabı çok beğenmiştir. Onun beğendiği kitabı okumak, bana onun ruhuna girmek gibi geliyor. Kitap neyi anlatıyorsa, aslında bir miktar vereni de anlatıyordur. Yani yine bir taşla iki muş meselesi. Her kitap yeni bir dünyaysa; böylece hem yeni bir dünyaya bakma, hemde veren kişiyi daha iyi tanıma imkanı elde edilir. Hediyemin ismi Eş Ruhların Dansı idi.
Okumayı canım pek istemese de, arkadaşım verdiğine göre, okuyacaktım. Ortalara gelene değin okuduklarımı Güliverin Gezileri modunda okudum. Ortalardan sonra AllahAllah acaba anlatılanlar doğru olabilir miyki,… sonlarına doğru ise, ne olur, doğru olsun Allahım, oldum!
Kitap bitti. Bir süre muhasebe işleri devam etti zihinde. Biliyorsunuz artık, muhasebeyi seviyorum, nede olsa Ticaret Lisesi mezunuyum, kafa o yöne kayık birazcık! Bilanço çıkarma alışkanlığı edinmiş bir kez. Sadece, bilançoyu kendi kişiliğime uyarlayıp, manevi konulara kaydırmışlığım söz konusu. Şimdi geldiğim noktada; insanların, eşit ömür zaman süresini elde edebilmesi ve yaşamlarında eşit şartların sağlananabilmesi amacıyla, defalarca bedenlenmesini mümkün görebiliyorum. Bunun yanında kitapta anlatıldığı üzere hepimizin bir eş ruhu olduğuna da inanmayı tercih ettim. Biliyorsunuz her inancımız bir tercihtir. İlk başlangıçta Adem ile Havva eş ruhsa, ki öyle, bizlerinde mutlaka bir eş ruhu olmalı mantığı işime gelmişde olabilir. Ne ki, iş o ruhu bulabilmekte, bulunca da kaçırmamakda! Bunca insanın arasında onunla karşılaşmak mucize olsa gerek değil mi ?… Değilmiş ! Allah bir şekilde er yada geç karşılaştırıyormuş…Sanırım en üst planda bunlar ayarlanıyor. Sorun onu ilk anda tanıyabilmekte desem de, aslında tanımakta da değil, çünki ruhlardan en az birisi hemen tanıyor zaten. O ilk andaki görüşte, bir yerinden yakalıyor onu. Sorun o tanıyışa; mevcut durumunda, hayatın getirileri nedeniyle kulak tıkayabilmekte !..İnsandaki eş ruhlar beni kesmemiş olacak ki, bazı coğrafyaların da eş ruhları olduğuna inanır oldum. Sadece canlıların değil, cansız olarak gördüklerimizin de bir ruhu var mutlaka. Ruhları varsa eş ruhları da var elbette. Bu bağlamda sahneye yine Kuşadası ile Nice çıkıyor. Bunlar kesin eş ruhlu şehirler desem de, elbette Kuşadasını tek geçiyor gönlüm.
Sevgilerimle
