Hani bir işi yapmak için sızlanan veya bahane bulamayınca mızmızlanan insanlar vardır. Evde eşine serzenişlenen, okulda öğretmenine dert yanan, işte patronuna yamanıp iş yapar görünmeye çalışan tipte insanlar… Aslında insan olan yerde sızı her daim vardır.

İnsan boyundan büyük işlere karışan bir varlıktır aslında. Boyundan büyük işi olmayınca da “beni engellediler de…” diyen bir yaşam türüdür insan. Evet, bizim dünyaya gelmemizin sebebi, arz kürede bir şeyler yapmaktır. Dileğimiz şu ki: O yaptıklarımız bizleri, mahiyetini okuyup tahayyül edip bilebildiğimiz, lakin hiç tatmadığımız bir başka kutsanmış amaca ya da yere götürsün.

‘Konuşmak’la ‘iş yapmak’ eylemleri arasında aslında çok da sıkı fıkı bir arkadaşlık var. Yeter ki konuşan konuştuğu işi yapsın ya da en azından gerçekleştirmek için çaba sarf etsin. Konunun bir de “niyet” boyutu var efendim. Ne de olsa ameller, altında yatan ve üstünden görülen niyete göredir. Aynı işi yapan iki farklı dünya, bambaşka yönlere dönebilmektedir. Niyet samimi ise “Âyinesi iştir kişinin lafa bakılmaz” sözü burada biraz tökezlemektedir. Mahkemelerde, önce eylemine bakılır insanın sonra niyetine. Mahkeme-i Kübra’da ise büyük ihtimalle niyetlere ve kalplere bakılacaktır.

İşler çeşit çeşittir. Sınavlarda sorduğumuz kolay-orta-zor sorular gibi düşünebiliriz bunları. Kolay soruları herkes yapar zannedersiniz ama yanılıyorsunuz. Bazı insanlar koca ummanı geçip savaştığı halde, bir bardak suda boğulabilmektedir. Bu olayı şu yaşıma kadar hala çözebilmiş değilim. O bazı insanlar belki de “zor”u sevmektedirler.

Orta halliler için de “İki orta bir sade, haydi bana müsaade!” demek kâfi gelecektir.

Kalite kallavi diyebileceğimiz zor sorular da zaten cevaplayanları birbirinden ayıran turnusol kâğıdı gibidir.

Bir de işi zorlaştıranlar vardır. Onların çoğu çok konuşanlardır. Burada Buharî’de ve muhtelif nakillerde geçen bir hadis-i şerifi aktarmam uygun düşecektir. “Kolaylaştırınız! Zorlaştırmayınız! Müjdeleyiniz, nefret ettirmeyiniz! Birbirinizle anlaşın, iyi geçinin, ihtilâfa düşmeyin!”

Örneğin: Buzdolabının kapağını açık gördüğünde “Bu kapı neden açık?” diye harlanmaktan, kapıyı kapatıvermek daha kolaydır. Yemekte tuzluğu istemekten kendin almak daha kolaydır. Aynı şey su için de geçerlidir. Önündeki ya da elindeki çöpü alıverip çöp kutusuna atıvermek daha kolaydır. Ders çalışmak kopya çekmekten daha kolaydır. Başkasının işine karışmaktansa kendi işine bakmak daha kolaydır. Bu tür örnekleri hayatın geneline yayabiliriz.

Dostlar, hayatta kolaylar, insanı motive ederken, zorluklar ise Âdemoğlunu geliştirmektedir. Çünkü: “Her zorluğun ardında bir kolaylık vardır.” Ayetle sabittir.

“Zoru başarırız, imkânsız zaman alır.” diyenlerdenseniz eğer;

Hadi işiniz kolay gele!