Çelik-İş Ortaokulu Müdürü Sayın Şenol Susoy’un nazik davetine “hayır “ diyemedim. Kütüphane haftası münasebetiyle dün Atatürk Mahallesinde eğitim ve öğretim yapmakta olan Çelik-İş Ortaokulu’nda bir sunum gerçekleştirdim. Çocukların beni okulda karşılayışları ,coşkuları ve heyecanla dinlemeleri harikaydı. Karabük İl Milli Eğitimin’den şube müdürlerinin de izledikleri sunumda Karabük ile yayımlanmış kitapların büyük bir bölümünün tanıtımını gerçekleştirdim. Öğrenciler dikkatle kitapları ve özelliklerini dinlediler. Sunum sırasında dikkatimi bir şey çekti. Öğrencilerin hiçbiri Karabük’le ilgili yayımlanmış kitaplarla henüz tanışmamışlardı. Merak ettiler ve sordular: Öğretmenim bu kitapları biz nereden temin edebiliriz dediler. Cevap veremedim. Çünkü tanıttığım kitapların hiçbirisi Zübeyde Hanım İl Halk Kütüphanesinde yoktu. Kitapçılarda da yoktu… Kitapların çoğu Karabük Valiliği,Karabük Üniversitesi yayınıydı. Yanımda getirdiğim ,Sayın Ünsal Tunçözgür’le birlikte hazırladığımız Mübadele ve Safranbolu adlı kitabımızı sunumun sonunda sorduğum soruları doğru cevaplandıran öğrencilere dağıttım. Çok sevindiler… Okuma heyecanını içlerinde duyumsamaya ve hissetmeye başladılar. Bu arada….. Bazı öğrenciler yazar olmak istediklerini ancak bu işi nasıl başaracaklarını bana sordular. Sonuç olarak söylemek gerekirse…. Bu tür sosyal etkinlikleri okullarda çoğaltmak gerekir. Okulları içlerine kapanık sadece öğretim veren yapılar olmaktan kurtarmak gerekir. Ezbere yapılan , öğretmen merkezli eğitim ve öğretimden vazgeçmemiz şart. Bugün okulların öğrenci nezdinde cazibesini yitirmesinde okulun yaşama pencere açamayan donuk yapısının çok büyük rolü olduğu bir gerçek… Eğitim ve öğretim dayatma ile olmuyor. Öğrencilere seçme şansını tanımak gerek. Sunum sırasında gördüm ki öğrenci merkezli bir anlatımın heyecanı bambaşka. Onların penceresinde yaşama sorulan sorular çok can alıcı nitelikte. Yaşadığınızı fark ediyorsunuz…. Bu durum hem öğretene hem de öğrenene çok büyük zevk veriyor… Bu yetmez mi?...