Yüzyıl ilerisini görebilmek… Şehircilikte. Ekonomide. Sosyal ve siyasal alanda Sözün kısası; Yapılacak her işte… Aklınıza ne geliyorsa… İlerisini görebilmek Kim ne derse desin en önemli sorunumuz; -plansızlık, -programsızlıktan kaynaklanmaktadır. Gerçekten…! Biz tarihsel anlamda plan ve programdan 1950 yılına gelince vazgeçtik… Her işi kendi haline bırakıverdik… Büyümeye,serpilmeye ve gelişmeye ihtiyacımız vardı… Liberalizm ve demokrasi dünyada moda olmuştu… Dışa açılmayı,kabuktan çıkmayı plansızlık,programsızlık olarak algıladık Hatta planlı ve programlı olmanın” hür teşebbüsçü “zihniyete darbe vurabileceğini düşündük… Başıboş bıraktık her şeyi Liberalizmi kavramadan liboş olduk Yağma Hasan’ın böreğine benzettik iş yapmayı… Hedefimizi köşe kapmaya göre ayarladık. Amacımız kısa yoldan zengin olmaktı. Kimileri köşeyi döndü,kimileri dönemedi… Liberalizm çarpık kapitalizm olarak ülkede iyice yarleşmeye başladı. Kapitalist kültür ahlakımızı değiştirdi. Sevgi ve saygı kavramlar müzelik oldu. Ekonomik gidişatı tanımlamak zorlaştı. Yeni bir sınıf ortaya çıktı adeta… Bir türlü burjuvalaşamayan yeni bir orta sınıf…! Dahası; İlerisini hiç düşünmeden işler yaptık. Popülizmin kurbanı olduk… Toplumsal yararı rafa kaldırdık. Her şeyden önce insanı/insanları hiçe saydık. Toplumun balans ayarını bozduk. Sonra birdenbire bize ne oldu şarkısını söylemeye başladık. Tarihin hataları af etmeyeceğini göremedik. Bugünlerde neredeyiz? Daha doğrusu nerelerdeyiz? Aşık Veysel’in dizelerinde dile getirdiği gibi; “Uzun ince bir yolda gidiyoruz gündüz gece” Nereye kadar mı? O’nu da siz söyleyin…!