Çok önemli bir soru… Dünyaya bakış açımız nedir? Ya da kendimizi nasıl görüyoruz? Gelecekle ilgili düşüncelerimiz nedir? Var olmanın anlamını ve sorumluluklarını biliyor muyuz? Üretmekten mi yoksa tüketmekten mi hoşlanıyoruz? Değişim karşısında tutumuz nedir? Hoşgörü sözcüğü ile aramız nasıldır? Sevmek ve sevilmek nedir?... Kişisel özelliklerimizi saptamak için bunun ve bunun gibi birçok soruyu sorup, o sorular üzerinden yorum yaparak gerçekçi çözümlemelere gidebiliriz… Nasıl mı? Basbayağı… Hala nasıl olur böyle bir şey diye mi düşünüyorsunuz? Düşünmenize gerek yok… İşte bazı özelliklerimiz: Aceleci olmak, Hemen küsmek, Dayanaksız olarak karşımızdakini karalamak, Bilgi sahibi olmadan düşünce sahibi olmak, Düşünmeden konuşmak, Hazıra konmak, Kendinden başka adam tanımamak, Herkesten kendini üstün görmek, Ben olmazsam tufan olur demek… Birey olarak felsefemiz bu saptamalara göre hiç de çağdaş ölçüler taşımamaktadır. O zaman bizim bu felsefemizi ya da bakış açımızı en kısa zamanda çöpe atarak, farklı bir dünya görüşünü yeniden üretimden geçirerek hemen işlevsel hale getirmemiz gerekiyor… Niçin…? Elbette çağdaş insan ve dolayısıyla çağdaş toplum olmak için tabii ki… Ben yaparsam doğrudur,başkası bana vız gelir edebiyatı hiç hoş bir tutum değil. Resmen cahil çığlığıdır. Kendini bilmemektedir… İnsanın kendi özelliğini kaybetmesidir. Başka bir anlatımla taşlaşmasıdır. Oysa Sokrates ne güzel demiş… “Kendini bil” diye… Herkesin mutlaka bildiği bir husus vardır… Yani sevilecek yanı… O’nu sabırla dinlemek, Sabırla izlemek, Her türlü kin ve nefret duygusundan uzak,her türden görüşe saygı duymak; temel felsefemiz olmalıdır… İlkemiz ;bütün güzelliklere sahip çıkmaktır… Güzelliklerin o ya da bu kişi tarafından ortaya konmuş olması önemli değil, Önemli olan yapılanların insanları mutlu yapması,insanlığa yararlı olması bu mutluluktan herkesin kendine düşen payı alabilmesidir… İnsanlığımızı unuttuk. Çıkarlarımız uğruna bizi biz yapan değerleri bir bir çiğnedik.