İnsanın tutum ve davranışlarını yaşadığı ortam ve çevresel etkenler belirliyor… Tabi düşünceler de buna göre şekilleniyor… Böyle bir gerçeklikte insanın yaşadığı kenti ve ortamı dikkate almaması içinden çıkılmaz olumsuzlara yol açabiliyor. Aksini düşünmek insanın kendini reddetmesi gibi bir şey kuşkusuz. Bu anlamda önümüze şöyle bir sorun çıkıyor. Biz bir iş yaparken kenti ve geleceğini mi yoksa kendi geleceğimizi mi düşünmeliyiz.? Belki ikisi de birbirine yakın yanıtlar içeriyor ama… Biz öncelikle kenti ve ona bağlı olarak geleceğimizi düşünmek zorundayız. Bunu düşünmediğimiz zaman ne mi olur.? Hemen söyleyeyim. Kent size keyif vermemeye başlar. Bugün gelinen noktada Karabük’te sorun da budur. Karabük’ü keyifsiz kılan durumlar nedir? Öncelikle bunu ortaya koyup tartışmalıyız. Bugün için yaşadığımız kent iki büyük sorunla karşı karşıya… Bunlardan birincisi betonlaşma tehlikesi… Bakın Şirinevler’in durumuna… “Şirinlik” adına ne görüyorsunuz.? Beton yığının içinde yaşamanın sunduğu cazibe nedir? Yanıt bulmakta güçlük çekiyorsunuz değil mi? Oldu olacak… Karabük bir de dikey mimariye kurban edilmeye çalışılıyor. İstanbul’da bu mimari şekli kentin siluetini bozuyor diye mahkemelik olmuş durumda. Birçoğunda yıkım kararı alınıyor. Biz ise dikey mimaride ısrar ediyoruz. Matah bir işmiş gibi… Bu ne tuhaflıktır. Hava dolaşımı olmayan bir kentte bu olumsuzluklara kimler neden olmaktadır.? Kente böyle sahip çıkılır.? *** Karabük’te sorun bir değil ki… Aynı zamanda…. Kent taşıtlara teslim olmuş durumda. Yayalar karşıdan karşıya geçemiyor.! Neden.? Trafik kurallarına göre yaya kaldırımı olan yerde öncelik yayalardadır. Bizim kentimizde öyle değil. Taşıt sahiplerinin böyle bir sorunu da yok.! Safranbolu Belediyesi bu bakımdan çok önemli bir eğitici/öğretici çalışma başlattı. Yer yer afiş ve levhalar hazırlayarak yaya önceliğine dikkat çekiyor… Neden … Çünkü bu noktada sorun var. Safranbolu’da da aynı tehlikeyle karşı karşıya. Taşıt istilası Karabük ve Safranbolu’ya boyun eğdirmiş durumda. Bu durum yaşadığımız kentte büyük bir keyifsizliğe neden oluyor. Plansız ve öngörüsüzlük bunun en önemli nedeni… Bir şey yaparken insanı değil çıkarlarımızı düşündüğümüzden dolayı içinde bulunduğumuz ortamı kendi kendimize yaşanmaz kılabiliyoruz. Mahvedebiliyoruz. Neden böyle yapıyoruz ki… Bir kentte keyifli yaşamanın anlamanı kavramaya çalışmak, Bunun sorumluklarını bilerek hareket etmek. Maalesef biz de böyle bir kaygı yok. Düşünce yok. Estetik yok. Yani… Bu işin YANİSİ de yok.!