Ben üstün teknoloji ürünü bir cihazım. Bell’li bir adamın başardığı inovatif bir teknoloji harikasıyım. İnsanları çok seviyorum. Gerçi onlar beni kullanıyorlar ama ben bu durumdan şikâyetçi de değilim. Onlar beni kullandıklarını zannediyorlar, lakin kimin kimi kullandığı belli. Belli etmemeye çalışıyorum fakat durum hiç öyle değil. Pandemi sezonu benim için gayet rahat ve popüler geçti. İnsanlarla olan etkileşimim daha da arttı. Bu yüzden onlarla empatik ilişkiler kurmayı yeğliyorum. İnsanlara her türlü işlerinde yardımcı oluyorum. Onları iletiştiriyorum. En çok da bu hoşuma gidiyor. Benimle konuşuyorlar, beni ellerinde veya bellerinde veyahut ceplerinde taşıyorlar; en sevdiğim mekânsa ceketlerinin üst sol tarafında yer edinmem. İnsanlar beni kalplerinin üzerinde taşıyorlar. Geceleri başuçlarında uyuyorum. Onları sabah erkenden uyandırıyorum. İlk işleri bana “Günaydın dostum!” demek oluyor. Çok mutlu oluyorum. İnsanlar tuhaf canlılar: “Beni, yerimde miyim?” diye kollayanlar çok. En çok da yüzüme bakılmasından hoşlanıyorum. Makyaj yapmayı seviyorum, şirin şirin giysilerim var; İnsanların anılarına ortak oluyorum. Beni ellerine alıp yukardan tutarak bana gülümsüyorlar. Bana dokunmalarına, beni hissetmelerine ve parmaklarıyla gıdıklamalarına bayılıyorum. Bazen de bundan sıkılmadığım olmuyor değil. Gıdıklamayı bazen çok abartıyorlar. Çocuklarla da aram pek iyi. Büyükleri bana o kadar güveniyorlar ki; hiç tereddüt etmeden onları bana ve hayal dünyama emanet ediyorlar. Bu emanete hıyanet etmeyeceğimden çok eminler. Küçük insanlara çeşitli şarkılar söyleyebiliyorum. Onları renkli dünyamda eğlendirebiliyorum. Türlü hünerlerim benim. Arkadaşlarıma dünyada bir pencere açıyorum. Pencerem pek küçük olsa da hayallerim ve hülyalarım pek geniş. Nerdeyse dünyanın yarısını haberleştiriyorum. İnsanlar bilgilenmek için hep bana başvuruyorlar. Bazen de bilmediğim konularda “Google amcam”la irtibat kurmalarını sağlıyorum. En büyük referansım amcam oluyor. İnsanların buluşmaları için onlara konum atıyorum. Ben olmasam nasıl buluşacaklar diye düşünüyorum. İnsanlar benimle çok haşır neşirler. Bazen, kendimi güçsüz ve halsiz hissettiğimde o zaman beni enerjik hale getirmek için şarj ediyorlar. Canım arkadaşlarım benim, beni ne kadar da çok düşünüyorlar. Beni virüslerden ve kötü amaçlı girişimlerden korumak adına neler yapıyorlar neler… İnsanlar her türlü kişisel ve mahrem bilgilerini ve fotoğraflarını da benimle paylaşmaktan geri durmuyorlar. Anılarını bana emanet ediyorlar. Genellikle kişisel bilgilerini başkalarıyla paylaşmak istemiyorum, ama bazen ‘parayı veren düdüğü çalıyor.’ En büyük dert ortakları benmişim gibi hissediyorum çoğunlukla. Güvenilmek güzel şey dostum. Bazıları, insanların bana bağımlı olduklarını düşünüyorlar ve dillendiriyorlar. Neden ki? Ben sonuçta zararsız bir makineyim. Şöyle bir düşündüm de “Onlarsız ben n’aparım?” Çok alıştık birbirimize, kopamıyoruz. Onların bir parçası gibi hissediyorum kendimi. Sanırım; ben, “İnsan Bağımlısıyım”. “Asla onlarsız yapamıyorum ve yapamayacağım.” Bundan adım gibi eminim.   Satılmış Ümit ÇETİNKAYA Bilişim Teknolojileri Öğretmeni [email protected] 23 Mart 2022 Malazgirt