Bir kenti inşa etmek ve onu yaşanılır kılmak o kadar basit bir iş değildir. Kentlerin tarihlerini incelemeye başladığınızda derinlere inmek zorunda olduğunuzu hissedersiniz. Kazdıkça altından o kentte hayat veren damarlara ulaşırsınız. O damarlardan akan kanların bazen türdeş olmadığına tanık olursunuz. Niceleri gelmiş,niceleri gitmiştir, Onlar; öykülere, tarih kitaplarına konu olmuştur. Bu öykülerden bazıları ilgi çekmiş, bazıları ise sessiz derinlikte gün ışığına çıkmayı beklemiştir. O nedenle tarihle insanlığın yüzleşmesindeki güçlük buradandır. Kentleri günümüze ulaştıran gerçek onların ruhlarıdır. Ruh dinginliğini sağlayan unsur ise ona hayat veren insanlardır. Kentler içlerinde var oldukları insanlarla vardır… Onların yaşam felsefeleri canlılık verir adeta yaşanılan mekana… Mekanlar onların ürettikleri/düşünceleri ile şekillenir. Uzun bir uğraştır kentin kendine özgü kimliğine ulaşma serüveni… Duyarlılık ve değer bilme… Kentlerin haz duydukları ve önem verdikleri iki sözcüktür. Kentler bu iki sözcükle var olurlar… Değer kazanırlar… Kendilerini belli ederler. Bazı bakış açılarına hasretlik duyarlar. Sevgiyi kendi bağrında ilkeleştiremeyen ve gelecek kuşaklara aktaramayan kentlerin atılım yapmaları söz konusu değildir. Toprak güzelleşmek için fidan ister,yeşillik ister. Kentler de gelişebilmek için sahiplenilmeyi Üretken kentler bilirler ki buna başaramayanlardan her zaman daha üstün durumdadırlar. Yaşama daha güvenle bakarlar… Geleceği büyük bir keyifle kucaklarlar… Kentler ve insanlar… Birbirlerini tamamlayan iki bütündürler. İnsanların içinde yaşadıkları kente karşı bir takım sorumlulukları vardır. Her aile,her çocuk gibi kentlerde gelişebilmek için sahiplenilmek ister… Kent gelişiminin zorunlu kıldığı doğal bir istektir bu… Ne verirseniz onu alırsınız… Ne ekerseniz onu biçersiniz… Yaşamın bir ilkesidir bu… Bunları yapmazsak ne mi olur? Kent, kimliğini ortaya koyamaz. Gelişme gösteremez. Bu noktada sorumlular aranmaya başlanır. İstenmeyen durumlar yaşanır. Sorumsuzluk duygusu kenti gölgeler… Böyle bir kentte yaşama keyfi estetik kayba uğrar… Hayat dar alanda nefes alamayacak kadar sıkıntılı bir hal alır.