Karabük’te sosyal hayatın özellik taşıyan yönleri nelerdir?
Bu konuda neler söylenebilir?
Sosyal hayatı incelemek için Hürriyet ve Ankara Caddesindeki insanları gözleyerek bir sonuca ulaşmak gerekiyor.
Özellikle Hürriyet caddesinde günün belli saatlerinde insanlar birbirlerine değmeden yürümek adına büyük fedakarlık gösteriyorlar.
Söylemek gerekirse sigara dumanı eşliğinde mengeneye sıkıştırılmış bir yaşantı söz konusu.
Gündüzleri yoğun taşıt trafiğinin eşliğinde insanlarımız caddelerin darlığının etkisiyle bir yerde durup şöyle bir iki laf edip, hal hatır dahi soramıyorlar.
Karabük’ün mekansal yapısı,şu anda ihtiyaca cevap vermeyen caddeleri ile hoş bir görüntü sergilemiyor…
Bu durum bizlerin aktivitesini,iş yapma kabiliyetini,sosyal ilişkileri negatif bir biçimde derinden etkiliyor.
Karabük’te insanlar deyim yerinde ise,kente hayat veren önemli caddelerde yürürken, bin bir müşkülatla karşılaşıyorlar.
Kentte yaşamın bu denli dar bir alana sıkıştırılması geçmişte gerçekleşen plansız büyümenin bir sonucu olduğu bir gerçek…
Buna topografik yapının olumsuzlukları ile hızlı kentleşmenin bazı yerleşim noktalarında yarattığı hoş olmayan görüntüleri eklediğinizde nahoş bir durum karşınıza çıkıveriyor.
Adeta sosyal hayatın dinginliğini/dinamizmini felce uğratıyor.
Estetik adına hiçbirşey bırakmıyor.
İnsanların kaynaşması,bilgi alışverişi bir türlü gerçekleşemiyor..
O nedenle kente yönelik istekler ve ihtiyaçların tespiti güçleşiyor.
Kent kültürü varlığını gösteremiyor.…!
Dumura uğramış bir sosyal hayat düşününüz.
Bir de buna kendi fonksiyonunu,işlevlerini yerine getiremeyen bir kent yaşamını ilave ediniz.
Böyle bir kent insanları motive edebilir mi?
Fiziki yapı gerçekten ,sosyalleşmemizi,birlikteliğimizi engelliyor.
İyi ama bu durumda ne yapmak gerekir?
Karabük’ün bu olumsuz durumdan kurtulması için,fiziki yapıda insanların yararlanabileceği ortak alanları çoğaltmak gerekiyor…
İnsanlar gece sokağa çıkıp,çoluk çocuğu ile gezmek isteyince,bu ihtiyaca cevap verecek,estetik açıdan güzel,güvenlikli alanları çoğaltmak bir görev haline geliyor.
Karabük “Karabük olalı” böyle bir şeyi yaşamadı.
Belli bir saatten sonra şehrin çarşısı boş.
Mekan Allah emanet…
Halen istasyona doğru gecenin ıssızlığı kendini iyice hissettiriyor.
Kentin kuruluşundan beri devam eden bir yalnızlık bu
Gecenin yalnızlığı
Sanki bir romanın adı gibi…
Ne demeli…
Kentimin kaderi…!
