Geçmiş…
Geleceğe tecrübelerini aktarır.
Kente yönelik düşünce üretmeye kalktığınızda ortaya koyduklarınızın büyük bir bölümü geçmişe,geçmişteki başarıları övmeye yönelik oluyorsa orada bir sorun var demektir.
Karabük geçmişe bakıldığında mazisi pek parlak bir kenttir.
Bunun böyle olması da pek doğal tabi…
Türkiye’nin ilk ağır sanayi fabrikasının kurulduğu bir kentin mazisi zengin olmasın da kimin olsun.
Öyle değil mi?…
Mazinin zenginliği karşısında,günümüzde kendini başka bir alanda yenilemek ve canlandırmak durumunda olan bir kentle karşıya kaldığınızda ,onunla hangi konuda,neleri konuşmayı cesaret edebilirsiniz?

İşte bütün sorun bu…
Kendi dinamiklerini farklılaştıran bu kentte,kafa kurcalayan birçok nokta var.
Bu noktalardan birisi ve en önemlisi kentin sahibi kimdir?sorusunun yanıtı…
Kimler aldıkları kararlarla Karabük’ün mukadderatına yön veriyor ya da vermeye cesaret edemiyor?
Kentte gündeme gelen ve yerel medyaya yansıyan düşüncelere bakarsanız,birçok işin Karabük adına başarıldığını görürsünüz.
Bazen kent adına yapılan tartışmaların ayyuka çıktığına tanık olursunuz.
Öyle bir noktaya gelinmiştir ki artık asıl mesele özünü ve önemini kaybetmiştir.
Kenti kısır bir çekişmenin yönlendirdiğine tanık olursunuz.
Olup bitenlere akıl erdiremezsiniz.
Anlam veremezsiniz.
Bu ortamda çekişmeyi yok edecek kent dinamiklerini arar durursunuz….
Bu sorunu çözecek güç ve dinamizm gerçekte kentin kendi oluşumunda gerçekten yoktur…
Her gün dövünüp dururuz.
Etrafımızdaki kentler büyük bir hızla kalkınma yarışına girmiş gelişiyor,diye…
Nasıl bir iş ise Kastamonu,Bartın,Çankırı,Bolu ve Zonguldak iş bitiricilik noktasında hep bizim önümüzü keser.
Bize ise bunları seyretmek,izlemek düşür.
Hani ne derler.
Zenginin malı züğürdün çenesini yorarmış…
Bizimkisi de öyle bir şey işte…
Memleket kendi dinginliğinde gelişiyor ancak Karabük mazisine ters düşercesine bu gelişmelerin hep gerisinde kalıyor.
Karabük’ün garipliği bir türlü yitirdiği dinamiklerini harekete geçirememesinde yatıyor.
Geçmişin deneyimlerinin yaşayanlara bir tecrübe oluşturmaması,kentsel birikimin göçlerle dışarıya akması…
Karabük bu anlamda kendini anlama noktasında ikinci kuşakta bir değer kaybı yaşamaktadır.
Eskiyle olan bağlantısını koparmış gibidir.
Genlerinde işçi ve demir kültürü barındıran bu kentin birdenbire başkalaşım ve değişim süreci içine girmesi kenti allak bullak etmiş,kafasını karıştırmıştır.
Bu yeniden yapılanma döneminde bir belirsizliğe yol açmıştır.
Kentin yeniden kendisini tanımlaması ve anlamaya başlaması gecikmiştir.
Top sahada oynanır.
Biz ise oynatmamak için sürekli onu taca atıyoruz.
Bu durum kente zaman kaybettirmektedir.
Oradan buradan şikayetçi olacağımıza ya da onu /bunu suçlayacağımıza kentin her konuda ihtiyacını karşılayacak oluşumlara ortam hazırlamalıyız.
Kentin pusulasını şaşırmasına izin vermeyelim.
Yoksa tarih bunun hesabını mutlaka bizden sorar…!