Hayatı ciddiye alsak… Sorunların çözümüne bu inançla baksak… Bizi mutlu kılar mı ? Oysa hayat denilen şey ; basit düşünceler üzerine kurulu… İnsanlara sunduğu olanaklara bakınca bunu rahatlıkla anlıyorsunuz. İşi zorlaştıran bizleriz. Bizlerin aç gözlülüğü… Çekemezcilik… Güzellikleri görmezlikten gelme inadı… Yaşamı hep kendi cephemizden tanımlama yanlışlığı… Bencillik…. Bireycilik… Ve önlenemez tutkularımız. Sahi bizler… Neyi tercih ediyoruz.? Kavgayı/didişmeyi… Sonra… Hayatı kendimize yaşanmaz kılıyoruz. Dünyayı yıkıma getiren düşünceleri sürekli besliyoruz. Ne için… Güçlü olmak için. Ya insanlık… Geleceğimiz…. O’nun bilinmeyen karanlık odalara hapsediyoruz. Şimdi yaşamı anlamlı kılmak için farklı bir öneride bulunalım. “Derin hesaplar içinde olmayalım.” “Hayatın tadını çıkarmaya bakalım.” Yaşamı kendimiz ve başkaları için anlamlı kılmaya çalışalım. Maneviyatımızı kaybetmeyelim. Ortak değerlere saygı gösterelim. Nefret söylemlerini terk edelim. Her ne olursa olsun birbirimizi sevmeye bilelim. O zaman hayat… Ne kadar güzel olurdu değil mi? Meseleleri büyütmeden sadece yaşamdan tat alarak yaşamayı denemek. İşte hayatın anlamı bu… Bunu amaçladığımız sürece sorun yok. Her şey yerli yerinde ve ne kadar güzel olurdu değil mi? **** Durup durduk yerde sorun çıkarmak Hayatı zorlaştırmak. Şiddeti Hiddeti Zarar vermeyi… Vandallığı ve barbarlığı yaşam biçimi haline dönüştürmek… Yaşamı tatsızlaştırır. Zorlaştırır… Anlamsızlaştırır. Bu yaşam felsefesinin… Kimseye bir yararı olmaz. İnsanlar neden birbirleriyle didişirler? Neden birbirlerine zarar verirler.? Neden acımasızlaşırlar.? Oysa… İnsanı insan yapan içindeki “yaratılış” sevgisidir… İnsan kendine yabancılaşmadan içindeki sevgiyi paylaşmayı bilmelidir. Eğer bunu yaparsa hayat bir değer katar. Sevgi kapısını aralar… İnsanlığa huzur ortamı sunar. Evet … Hayat denilen şey aslından sevmeyi bilmektir. Kin ve nefret duygularından arınabilmektir. Barışa adım atabilmektir. Benliğinin kirlenmesine izin vermemektir. İnsanlar kirlendikçe… Hayat denilen şey… Hamalın sırtındaki yük gibi ağırlık yapmakta… Ve hepimizi o yükün altında ezmektedir. Buna değer mi? Güzellikleri/sevgiyi yaşamadıktan sonra…!