Gelin kentin geleceğini hep birlikte katkı yapalım. İleriye yönelik akılcı düşüncelere destek olalım. Yapılmak istenen iyi şeyleri sen ben kavgası ile heba etmeyelim. Az konuşalım Çok iş yapalım. Kırgınlıklar varsa üzerine sünger çekelim. Olmaz mı.?... Niye olmasın.! Yeter ki birbirimize güvenelim. Yaşadığımız kente saygı duymak bunu gerektirir. Şimdi şöyle gerilere giderek bir düşünmeye başlayalım. Bu kentte geçmişten gelen üretime dayalı bir birikim var. Bu birikimin şimdilerde küllenmeye/küflenmeye başlamış olması bir gerçek. Küfü temizlemek gerek. Bu nasıl başarılabilir? Kentin birikimlerini ve buna dayalı kültürünü harekete geçirecek davranışları hayata geçirerek… Bu konuda elini taşın altına koyabilecek dinamik unsurlara ihtiyaç var. Kenti sorumsuzluk girdabında yorgun düşürmemek gerek. Eksik olan ne? Samimi olmamak. Sorumluluktan kaçmak. Günü kurtarmak. Şahsi düşünmek…. Ortak aklı kullanmamak. Kentler de canlı organizmalar gibidir. “Bakarsan bağ olur bakmazsan dağ olur” deyişi her durumda geçerli bir anlatımdır. Yaşadığımız yere ne kadar değer verirsek bu bizim kendimize verdiğimiz değerin kendisidir. Çarpık kentleşme bizi en iyi anlatan bir görüntü yığınıdır. Toplumsal refah kavramı Karabük’te sürekli geriliyor. Kalifiyesiz işgücü ve taşeron işçiler kenti olduk… Okumuş işsiz gençlerin durumu da bu gerçeğin kendisi olarak bizlere üzüntü veriyor. Bu bir gerçek. Kentin yaşaması için yeni yaşam stratejilerine ihtiyaç var. Sözün kısası Sanayileşme dışında bir “Karabük Modeli” oluşturmak gerekli. Bunun için ortaya konulmuş önemli projeler ve düşünceler var. Bize düşen görev bunları desteklemek. Bunun için ortak aklı kullanarak dinamizm getirmek gerek. Siyaset üstü bir çaba bizi ortak gerçeklerde bir araya getirebilir. Bunun için kafa yormamız gerekir. Kentin geleceğini şimdiden görme uğraşı… Bizim meselemiz bu… Yoksa… O ya da bu seçilmiş. Önemli değil. Önemli olan hepimiz… Yani geleceğimiz…!