“İnsan yaşadığı yere benzer”
Ne kadar anlamlı bir deyiş.
İnsanın mekana bakış açısını değiştiriyor.
Nasıl değiştirmesin ki…
Kentler ve insanlar.
İç içeler.
Bütünün parçaları….
Olmazsa olmazları.
Kenti eleştirmek insanın kendini özeleştiriye tabi tutması gibi bir şey…
Özeleştiri yapmak öyle kolay bir davranış olmasa gerek.
Ama yapmak lazım.
Neden.?
Doğruyu,güzeli bulmak ve çirkinliklerden kurtulmak için.
Mutlu bir kent özlemi bizleri böyle düşünmeye yöneltiyor.
Öyleyse…
Kendimiz için iyi şeyler yapmak istiyor işe yaşadığımız kentlerden başlamak gerekir.
Ortamın ferahlığa kavuşması için bu gerekli bir başlangıç…
Bunu yapamıyorsanız yapılanları,yapılacakları desteklemek boynumuzun borcu olur.
Ama bunu mutlaka yapalım.
Gerekirse yetkilileri uyaralım.
Sahipsizlik duygusundan kendimizi ve kentimizi arındıralım.
Şimdi bu anlatıma uygun bir kent hayali kuralım.
Farklılık oluşturmaya çalışalım.
Kentlerimizin bu duruma gereksinimi olduğunu usumuzdan çıkarmayalım.
Kentlerde soyluluk vardır.
İltifat vardır.
Samimiyet vardır.
Zarafet vardır.
Nezaket vardır.
Yapıcılık vardır.
Sevgi , saygı vardır.
Kent kültürü dediğimiz değerler böyle bir ortamda filiz verir.
Kısa zamanda kentleri farklı renkleri ihtiva eden çiçek bahçesine dönüştürür.
Kent yaşamında kuru kabalıklara yer yoktur.
Nadanlık ve nobranlık pirim yapmaz.
Bu tür davranışlar asla alıcı bulmaz.
Çünkü…
Edep vardır.
Şeref vardır.
Haysiyet ve onur buna izin vermez.
Kentteki ilişkilerde bir endam…
Bir soyluluk…
Ve….
Ahenk vardır.
Bu nedenle….
Kentte yaşayan bireyler gelişmeler karşısında duyarlılık sahibidirler.
Kentlerin yozlaşmasına izin vermezler.
Bunu yaparken birbirlerini incitmekten kaçınırlar.
Kentin kişilik kazanmasına özen gösterirler.
Kendi çıkarları için kentlerini küçük düşürmezler.
İşte…
Kentleri kent yapan bilinçli tavırlar bunlardır.
Allah aşkına ben deminden beri ne anlatıyorum.
Ya da hangi kentin hayalini kuruyorum.
Etrafınıza baktınız…
Bu adam nereyi anlatıyor dediniz değil mi?
Kafanız karıştı mı?
Çok özür dilerim.
Ama…
Hayal kurmamın kime bir zararı var.