Ortaokul zamanlarımdı. Yer: Karabük Beşbinevler Ortaokulu. Tepede, hakim bir noktada, gayet havadar. Zeminin altı da olan 2 katlı, gayet şirin bir okuldu. En son duyduğum haberlere göre, depreme dayanıklı olup olmama durumundan dolayı yıkılacağı söylenmişti. Okuluma gitmek için en az yarım saat yürümem gerekiyordu. Rahmetli Ahmet Amcam da o okulda bekçi olarak görev yapıyordu. Çok güzel anılar biriktirdik ortaokulda. 1. Sınıfı H şubesinde, 2. Sınıfı A Şubesinde, 3. Sınıfı da E Şubesinde okumuştum. Anlamış olduğunuz üzere sınıflarımızı her sene başında diğer sınıflara dağıtmışlardı. Bu tanımadığınız sınıflara dağıtılma olayı, öğrenciler için bir adaptasyon süreci gerektiriyor kabul etmek lazım. 1-H’de sıra arkadaşım: şimdi Karabük’ün avukatlarından Şenol KURU idi. Duvar dibinde en baştaki sırada oturuyorduk. En sevdiğim ders “Tarih” dersiydi. Aslında her derste başarılıydık. 2-A’da köylüm de olan Muammer’le aynı sırada oturuyorduk, sonradan yine mahalleden arkadaşım Cemil KAPUCUOĞLU’yla oturduğumu hatırlıyorum. En sevmediğim dersler “Matematik” ve “Ev Ekonomisi” idi. (ayrıntıyı: “Kilim Adamı” başlıklı yazımda okuyabilirsiniz.) 3-E’de ise Deniz TOPUZ’la sonradan da Cengiz ŞAHİN’le aynı sırayı paylaştık. En sevdiğim ders “Türkçe” idi. Serpil ÖZDEMİR öğretmenimiz bize Türkçemizi çok sevdirmişti. Matematiği de seviyordum. Çünkü dersimize okul müdürümüz Mustafa DEMİRCİ giriyordu ve gayet sevdirmişti bize bu dersi. Ortaokulda 1. Sınıfta ‘onur derecesi’ listesinde ismim vardı ve bu bir tabloyla sergilenmişti okul duvarında. Merdiveni çıkarken gayet rahat görülebilecek yerdeydi ve o listede idim. Okulumuzun arka taraftan giriş katında gayet küçük bir kantinimiz vardı. İçine girilmiyordu diye hatırlıyorum. Sadece pencere şeklinde düzenlenmiş ufak bir aralıktan tost ya da içecek servisi yapılabiliyordu. İşte tam orda keşfettim ‘Balık Kraker’i. O kadar sevmiştim; o kırmızı ambalajlı, baharatlı, fırınlanmış, kırt kırt yenen, küçük balık şekli verilmiş ve bayağı çokça görünen lezzeti, adeta bayılıyordum. O zamanlar demek ki param, çift kaşarlıdan ziyade tek kaşarlı tosta bile yetmiyormuş. Gönül ister ki herkes o sıcak tostları yiyebilsin. Aslında balık kraker yanında içecek olarak ‘Bağlar Gazoz’ da iyi giderdi. Bu yazıyı yazarken de, hala o gazozun tadını anımsayabiliyorum. Ne de olsa bizi hayata bağlıyordu; hem gazoz, hem balık kraker. Yalnız olmadığımı; sonradan başka balık kraker sevenlerin de olduğunu keşfettim ve hepsinin de işinde ve hayatında, gayet başarılı ve saygıdeğer insanlar olduklarını söyleyebilirim. Belki de balık kraker, biz Karadenizliler için deniz balığının yerini alıyordu. Balık krakerin içinde ‘Omega-3’ gibi vitaminler olmasa da, acaba biz onu balık niyetine mi yiyorduk, balık yiyemesek de? Dostlar, ister inanın ister inanmayın, hala balık kraker görünce ayrı bir heyecanlanıyorum ve o günleri hatırlayarak, tadımlık da olsa balık krakerden vazgeçemiyorum. Ziyarete giderken de sevenlerine balığın krakerinden götürüyorum. Ne dersiniz? Belki de tadından ziyade, bereketli atıştırmalık, balık krakerin ‘Adı yeter’di. Adı yetecek başka bir şey daha söyleyeyim canlar: Hayırlı ve bereketli Ramazanlar...   Satılmış Ümit ÇETİNKAYA Bilişim Teknolojileri Öğretmeni [email protected] Mart 2022 Malazgirt