Bizim günümüz kentlerini anlama noktasında çok yönlü çalışmalara ihtiyacımız var. Neden mi? Günümüzde kentlerde çok ilginç insan tipleri ve davranışlar oluşmaya başladı. Sanki uyumda bir sorun var… Bunları var olan sosyolojik kavramlara göre tanımlamaya kalktığınızda işe yaramadığını görüyorsunuz. Çaresizlik girdabı insanlara yeni anlamlar yükleyebiliyor. Bu durumlara nasıl gelindi.? Anlatayım… Türkiye’nin her yerinde kentlere göç eden insanlar öncelikle geçimlerini sağlayacak iş aramaya başladılar. Ne iş buldularsa yaptılar. Bu durum iş kolunda taşeronlara yaradı. Ucuz emek gücünden yararlanarak kendi işlerini geliştirdiler. Sermayelerine sermaye kattılar. Bu süreç devam ederken yeni gelenlerin kente adapte olma sorunu başladı. Kent yaşamına devşirilmek bir süreç işi idi. Uyum bu nedenle başlı başına bir sorundu. Bu arada doğal olarak gelenlerin ihtiyaçları farklılaştı. Lüks tüketim köyden kente gelen insanları kendi hegomonyası altına aldı. Geleneksel olan aileler kapitalist tüketim anlayışı çerçevesinde dönüşüme uğratıldılar. Cep telefonlarının kullanıma girmesi ve dijital teknoloji sarmalında yeni istekler birbirini tetikler duruma geldi. Maddi kültür ortamı oluştu. Şimdilerde… Uyum süreci azaldıkça tüketim alanları çoğalıyor. AVM’ler çoğalıyor. Yapay beslenmeler yeni hastalıklara davetiye çıkarıyor. Sosyolojik açıdan bu yeni süreci kavramak gitgide zorlaşıyor. Kentlerin değişen bu sosyolojisi gelecekte neyi dayatır pek bilinmez. Bildiğimiz tek şey değişimin merkezinde dijital endüstrinin olmasıdır. Çünkü bu endüstri gelir ile gider arasındaki farkı iyice açıyor. Mutluluk bir anda mutsuzluğa kapı aralıyor. Kent yaşamını tehdit eden şiddet buradan besleniyor. Ve gerçek yüzünü bize teslim ediyor. Değişimin dehşete yol açan esrarengiz yanı bu… Evet… Bakın… Nereden nerelere geldik. Değişiyoruz. Tüketiyoruz. Farklılaşıyoruz… Ama… Kendimiz olmaktan da hızlıca uzaklaşıyoruz. Buna ne demeli…!