Düşünmeyince olmuyor… Ne demiş feylesof Descartes … “Düşünüyorum öyleyse varım”… İyi güzelde… Bazen o da yeterli olmuyor… Bir de derin düşünmek var. Yani… İçten içe düşünmek. Sonuçlarına katlanmak şartıyla tabi… Bu arada bir de neleri ,niçin düşündüğümüz de çok önemli… Bu noktada bizce önemli olan esas mesele ne derseniz söyleyelim. Kendini düşündüğün kadar başkalarını da düşünme cesareti gösterebilmek… Yani… Empati yapmak. Paranız var,pulunuz var… Kişisel olarak gelecekle ilgili bir kaygınız yok. Her şey yerli yerinde görünüyor. Lakin içinde bulunduğunuz ortam… İnsanlar, Gençler, Çocuklar, Komşunuz… Topyekun refah kavramının parçası değilse o zaman düşünmenin şekli birdenbire değişiveriyor. Bu koşullarda… Benim durumum iyi… Başkasından bana ne diyebilir misiniz.? Tabiî ki hayır…! Objektif ahlak anlayışı buna izin vermez. Çünkü bir parmaktaki acıma diğerlerine de rahatsızlık verir. Bu acımanın anlamı toplumsal dengenin bozulması demektir… Sosyologlar toplumda ahengin bozulmasına hiç de olumlu bakmazlar. Çünkü toplumsal ayarsızlık; Hırsızlık, Ahlaksızlık, Ve gayr-ı meşru ilişkileri tetikler. Gruplaşmaları artırır. Sınıf çatışmalarına yol açar…. Dolayısıyla Huzur kaçar… Neyi , niçin düşündüğünü düşünmek bu bakımdan çok önemli bir mevzu… Bir de düşünemediklerimiz var tabi… Acaba düşünmediklerimiz ileri de bizlere önemli sorunlar çıkarır mı? Cevap veremeyecek durumda mısınız? Öyleyse size yardımcı olalım… Şu anda neyi düşünmektesiniz? Kendinizi mi? Başkalarını mı? Yoksa her ikisini mi? Vereceğiniz cevaptaki duruş biçiminiz bizim gelecekteki vaziyetimizi belirleyecektir. Çünkü birimiz hepimiz,hepimiz birimiz için… Bunu düşünemiyorsak neden aynı havayı teneffüs ediyoruz. Ya da yolda yan yana yürüyoruz. Bunu hiç kendinize sordunuz mu? Sormadıysanız sorun. Cesaret edemiyorsanız topluma karşı olan sorumluluklarınızı hatırlamaya çalışın… Neden mi? Çünkü… Tepeyi aşmak için önce yokuşu çıkmak gerekir. Bu bir cesaret işidir. Buna cesaretiniz yoksa hemen şimdi kendinizi sorgulayabilirsiniz…!