Ekonomi alarm veriyor. Gerçekten her şeyin fiyatı çok artmış. Markete alışveriş yapan insanlar… Eve geldiklerinde bir tuhaf oluyorlar. Ellerindeki paranın değerini bu kadar çok kaybetmiş olmaları onları çok üzüyor. Bu durumda… Allah fakirin, fukaranın yardımcısı olsun demekten başka bir çare kalmıyor. Ekonominin ızdırap veren bu durumuna acilen bir çözüm bulmak gerekli. Yoksa vatandaşın işi zor. Maaşlara yapılan zamların enflasyon karşısında hiçbir katkısı olmamış görünüyor. Bir ülkede toplumsal refah her şeyin önünde gelir. Toplumsal refah ; adalet ve eşitlik kavramı ile taçlandırılırsa insanlar mutlu olur. Bizim gibi kaynak ve olanakları çok yüksek olan bir ülkede böyle bir tablonun kabul edilebilir bir yönü yok. Meselenin özü ; üretimden kopmadan aranmalıdır. Tarım ülkesi olan bir ülkenin ihtiyaçlarını dışarıdan karşılama durumunda olması düşündürücü bir husustur. Bu noktada izlenen politikaların yanlışlığı ortada. İnsanların kırsal kesimden şehirlere doğru göç etmesi sonucunda olanlar oldu. Üreten insanların tüketici olma süreci başladı. Şehirler başkalaştı. Betonlaştı. Nüfus arttı. Dengeler bozuldu. İşsizlik kendini göstermeye başladı. Bugün kentlerde akıl almaz hırsızlık olaylarının kameraların önünde gerçekleşmesi hayra alamet bir durum değildir. Bir ülkede ekonomi hayatın kendisidir. Ekonomi huzur demektir. Bu noktada bizi yönetenlerin daha ciddi ekonomi programlarını ülke gerçeklerine göre hazırlamalarında yarar vardır. Yoksa… Ekonomik anlamda… Vatandaşın takati kalmamıştır.